Andries was de verloofde van mijn moeder, Willy Bommezijn. De hele oorlog heeft zij op hem gewacht. Een brief van het Rode Kruis bracht uiteindelijk kennis van zijn dood. Nooit is Andries uit haar gedachten geweest. Zij vernoemde haar eerste zoon, mijn broer, naar hem en sprak met zulk een regelmaat over hem, vooral aan het eind van haar leven, dat hij voor mij betekenis kreeg. Die betekenis huist vooral in haar verdriet die ik nu verwoord met de vraag "Hoe was het geweest als.....". Andries stond voor een toekomst die nooit verleden kon worden. Hoe merkwaardig de gedachte dat mijn broer en ik er niet geweest zouden zijn als Andries was thuisgekomen. Wij hebben haar een foto van hem in haar kist meegegeven. Sluiten