Jan Luijten, geboren 10 nov. 1917 te Semarang, kwam aan in Delft in 1937. De oorlog en de bezetting brachten ook zijn gemoed in opstand. In de eerste jaren bereidde hij verscheidene malen pogingen voor tot ontvluchting naar Engeland, die echter niet tot uitvoering gebracht konden worden. In mei 1943 sloot hij zich aan bij de illegale groep Het Nationaal Comité, waarin hij tezamen met enkele Delftse vrienden werkzaam was in de provincie Noord-Holland. Toen in september 1944 de gewapende illegale organisaties werden gecoördineerd tot de Binnenlandse Strijdkrachten, werd Jan het hoofd van het Centrale Koeriersbureau van het Algemeen Hoofdkwartier te Amsterdam. Op 30 november werd hij in Amsterdam door een toeval op straat door de Landwacht gearresteerd met twee medewerksters, die bezwarend materiaal vervoerden. Na een nacht in de Tulpkazerne werden zij aan de S.D. uitgeleverd en Jan naar de Weteringschans overgebracht. Begin febr. 1945 werd hij, ondanks gebrek aan bewijs, via Amersfoort naar Neuengamme vervoerd. Begin april ging hij met een transport via Bergen Belsen naar Sandbostel. Dit kamp werd 29 april door Britse troepen bevrijd, maar het is nog onzeker of Jan een dag vóór de bevrijding aan uitputting en bloedvergiftiging overleed, dan wel op 16 mei aan dysenterie en vlektyphus in het Britse hospitaal in Rotenburg. Van medegevangenen uit cel en kamp kwamen berichten hoe hij met zijn opgewektheid en optimisme steeds een grote steun voor zijn omgeving was. Sluiten