Jij kreeg geen kans mij te zien opgroeien. Jij kreeg geen tijd je met mij te bemoeien. Ik kreeg niet de kans je te leren kennen. Ik kreeg niet de tijd me door jou te laten verwennen.Ik was nog zo onwetend en klein en jij was er niet, dat gaf jou als jonge vader waarschijnlijk veel verdriet.Jij was net negenentwintig jaar en ik bijna drie, toen je dood ging door machtsmisbruik en tirannie.Door “hun” werd je onverwacht van mij weggehaald. Op dat moment werd jouw en mijn lot bepaald. Je kwam uiteindelijk in Kamp Amersfoort terecht. Later in Kamp Vught ook hier zonder mensenrecht.In beide kampen kreeg je te maken met ontberingen en geweld, je kreeg een nummer en als mens werd je niet meer geteld.Toch kwam er een moment dat je dacht ik mag naar huis, maar dat was een grote vergissing je kwam nooit meer thuis.Je ging voor dwangarbeid op transport naar Siegburg in “hun” land. Ook hier had je geen vrijheid en was men dominant. Het verleden had lichamelijk en geestelijk zijn tol geeist. Je stierf daar in eenzaamheid en kwam op de dodenlijst.Je werd in Siegburg begraven zonder je dierbaren om je heen, sober en in stilte met op je graf een eenvoudige steen.In 1956 werd je door de Oorlogsgravenstichting opgegraven, en hier op dit Nederlandse Ereveld in Düsseldorf herbegraven.Nu zestig jaar later wordt me pas duidelijk het grote gemis. Doordat mijn kleinzoon (jouw achterkleinzoon) nu ook bijna drie is. En hij heeft wel een vader die intens met hem bezig kan zijn. Mijn zoon (jouw kleinzoon) mag en kan wel met hem samenzijn.Als ik dit zie dan geniet ik daarvan maar er ontstaan wel vragen, wat heb ik van jou aan goeds en slechts mee mogen dragen.Nu ik toch hier in Düsseldorf ben wilde ik beslist naar je graf, omdat dit stuk verleden en het heden het zo sterk aangaf.Maar de vraag blijft ook na vandaag onbeantwoord voortbestaan.Wie was je ………Ad Biemans (je zoon)(Bezoek Nederlands Ereveld op het Stoffeler Friedhof in Düsseldorf Duitsland in december 2003) Sluiten