Na hun huwelijk in 1928 zijn mijn opa en oma vanuit Nederland vertrokken naar Nederlands-Indië, waar mijn opa in Pekalongan politie opziener werd nadat hij de politieschool in Soekaboemi had afgerond.In 1929 werd daar hun eerste zoon, Wim, geboren en twee jaar later een dochtertje, Hettie. Dit meisje overleed toen ze een jaar oud was in 1932. In 1934 gingen mijn opa en oma acht maanden met verlof naar Nederland om in 1935 terug te keren in Indië, waar mijn opa benoemd werd tot politie inspecteur in Makassar.Op 3 juni 1940 werd Herman daar geboren. Toen in 1942 de Japanse vloot oprukte, werden de Europese vrouwen en kinderen, waaronder mijn oma, Wim en Herman, uit de havenstad Makassar geëvacueerd naar Malino, zo'n 70 kilometer buiten Makassar in de bergen. Mijn oma was toen zwanger van mijn vader.Na de Nederlandse capitulatie lieten de Japanners de Europese vrouwen en kinderen in eerste instantie in Malino zitten, waar op 14 juli 1942 mijn vader geboren werd. In mei 1943 werden de vrouwen en kinderen uit Malino overgebracht naar Kampili, een vrouwenkamp dat onder Japans toezicht stond. Herman was ziek en overleed hier op 16 mei. Mijn oom Wim, die toen 13 jaar oud was, heeft hem daar begraven, omdat mijn oma daar niet toe in staat was. Mijn opa, oma, oom Wim en mijn vader hebben de oorlog wel overleefd en zijn na de bevrijding terug gegaan naar Nederland, waar ze gingen wonen in Hoogeveen, waar mijn oma vandaan kwam.Mijn opa overleed in 1959, mijn oma in 1984, mijn oom in 2005 en mijn vader in 2016. Sluiten