Herinneringen aan mijn vader Lambert Ravenhorst geboren 22 juni 1907 in Horst (Noord Limburg) Ik heb hem amper gekend omdat ik net voor de oorlog in 1939 werd geboren. Wij woonden in Deventer en mijn vader was een hardwerkende ondernemer en lid van de luchtbeschermingsdienst zoals vlak voor de oorlog gebruikelijk was. Velen van deze stoere, dappere mannen richten een verzetsgroep op aan het begin van de oorlog. Mijn moeder was uiteraard niet blij met zijn deelname en waarschuwde hem vaak voor de eventuele gevolgen. Maar landsbelang ging in dit geval voor. Na tal van omzwervingen bij boeren en familie in de omgeving van Bathmen waar wij inmiddels bij mijn grootouders woonden werd het allemaal te riskant en verhuisde mijn vader naar familie in Amsterdam. Tijdens zijn “werk” werd hij bij een tramhalte opgewacht door SS’ers en afgevoerd naar Arnhem, dat was in 1942. Van daar naar een buitenkamp ‘s-Hertogenbosch/Vught en daarna weer naar Arnhem. Mijn moeder mocht hem in Vught nog een aantal keren bezoeken en wat rookwaren en eten brengen. Hun briefwisseling was frequent en daar leefde hij van op, de ontberingen waren vreselijk maar daar werd uiteraard niet over gesproken of geschreven, uit de vele brieven die ik nog heb leek alles fantastisch, geen zorgen, moed houden, kop op, ik kom snel weer naar huis.! Na een tip van een vriend kregen we de gelegenheid om onze Pappie te zien, onder strikte voorwaarden dat we niets mochten zeggen of kenbaar maken dat wij het waren. Met een zelf gemaakt “paardenleidsel” ik het paard, mijn broer de menner, liepen we mee met de colonne “gevangenen” mee. Mijn vader liep gelukkig aan een zijkant. Als spelende kinderen zijn we een stuk meegelopen om Pappie te laten zien dat het goed met ons ging. Op alle 4 de hoeken van de colonne een Duitse bewaker met een geweer. Wat zal hij blij en verdrietig zijn geweest om ons te zien en hoe zwaar zal het geweest zijn om niet te laten blijken dat we bij hem hoorden. Die blik op ons is ons altijd bijgebleven.Kort daarop in November 1944 werd hij op transport gesteld naar Neuengamme waar hij op 10 Maart 1945, 14 dagen voor de bevrijding is overleden aan ondervoeding, de verschrikkelijke ontberingen en zware arbeid. Een jong gezin moest verder, bij ons thuis werd veel over mijn vader gesproken en het leven was niet gemakkelijk voor mijn moeder maar zij was dapper en doortastend en wij, mijn broer en ik hebben ondanks alles een fijne jeugd gehad.Riet Putto-Ravenhorst Sluiten