Herman Salomonson

Vrijwillige Kapitein Herman Salomonson/Melis Stoke word in 1892 in Amsterdam geboren , Na enkele jaren aan de T.H. te Delft gestudeerd te hebben, ging hij over naar de journalistiek. Hij werkte in binnen- en buitenland en in Indië. Na 1927 was hij directeur van Holland-Aneta te 's-Gravenhage. Onder zijn pseudoniem Melis Stoke schreef hij tal van boeken, waarvan ,,Zoutwaterliefde" wel het bekendst is geworden. Zijn laatste werk was ,,Een Pinksterveldtocht", dat gebaseerd was op de oorlogsdagen en waarin verschillende figuren uit de Luchtwachtdienst te onderkennen zijn. Ook was hij militair cineast en maakte in opdracht van Centrale Luchtwachtbureau een 3-delige film over de Luchtwachtdienst, genaamd “Luchtgevaar””, ook was hij redacteur van het magazine van de Luchtwachtdienst , genaamd Luchtgevaar. Door zijn werk als radio-officier op het Centraal Luchtwachtbureau, door zijn andere werkzaamheden en zijn capaciteiten was hij een buitengewoon waardevolle kracht voor het korps.In 1939 wordt Salomonson gemobiliseerd. Hij komt terecht bij het Centrale Luchtwachtbureau in Den Haag en brengt het al spoedig tot kapitein. In dienst van de Vrijwillige landstormkorps Luchtwachtdienst bij het centraal Luchtwachtbureau is hij een der meest vooraanstaande en typische figuren van de Luchtwachtdienst. Zijn taak bij het luchtwachtbureau, mededelingen namens de krijgsmacht voor de radio doorgeven, is voor de Duitsers directe aanleiding hem later te betichten van het kweken van angst voor de 5e Kolonne."Toen kwam de Duitsche overval. Het was zijn bewogen, maar rustige stem, die den nacht van 9 op 10 mei - en ook nog daarna - over de radio ten aanhoore van het Nederlandsche volk de militaire berichten, waarschuwingen, bevelen, uitsprak. Velen klinkt het nog in de ooren: Hier Luchtwachtdienst, 20 Heinkels boven Papendrecht richting Rotterdam."7.Daarnaast blijft hij gewoon directeur van het persagentschap Aneta. Dan breekt de oorlog uit. Op 16 mei 1940 wordt hem verboden het bureau van Aneta nog langer te betreden. Salomonson gaat zich dan toeleggen op het schrijven van poëzie. Enige tijd later wordt hij gearresteerd door de Gestapo en gevangen gezet in het Oranjehotel te Scheveningen, een zeer vroeg voorbeeld van jodenvervolging. Hij wordt onder meer ondervraagd over zijn betrokkenheid bij de religieuze Oxford-groep. Tijdens zijn verblijf in de gevangenis wordt hij mishandeld. Ondertussen blijft Salomonson gedichten schrijven, die naar buiten worden gesmokkeld. Onverwacht wordt hij uit Scheveningen weggevoerd naar het ijselijke Buchenwald.4. Hij is van joodse origine. Op 7 oktober 1942 wordt Salomonson in Mauthausen ‘auf der Flucht erschossen’. Hij laat een vrouw, een zoon en een dochter na. Twee jaar na zijn dood wordt ook zijn tweeëntwintigjarige zoon Hans geëxecuteerd, omdat hij bij het verzet betrokken was. Sluiten

Herman Salomonson (1892-1942), afkomstig uit een gegoed Joods-Indisch milieu, verruilde al snel zijn studie aan de Technische Hogeschool in Delft voor een carrière in de journalistiek en de literatuur. Voor De Groene Amsterdammer schreef hij over de Grote Oorlog van 1914-1918. In de jaren twintig nam hij het hoofdredacteurschap op zich van een van de oudste Indische kranten, de Java-Bode. Literair actief was hij onder het pseudoniem Melis Stoke. Zijn Rijmkronieken,waarin hij zich zeer persoonlijk uitliet over maatschappelijke en politieke onderwerpen, waren bij vele lezers populair en zijn nog steeds een bijzondere bron voor onze kennis van het leven in Nederlands-Indië. Na zijn terugkeer in Nederland bleef hij als directeur van het persbureau Aneta de contacten met de kolonie onderhouden. Tijdens de meidagen van 1940 fungeerde Salomonson als verbindingsofficier in het Nederlandse leger en was hij medeverantwoordelijk voor de omroepberichten. Dat laatste werd hem fataal. Na een heroïsch gedragen periode van gevangenschap was zijn laatste gang naar het concentratiekamp Mauthausen. Sluiten