Govert Steen

Foto van (toen nog) Adspirant officier-vlieger G. (Govert) Steen, geboren op 12-3-1917 te Apeldoorn. Per 1-1-1940 tweede luitenant-vlieger. Schoot op 10 mei 1940 twee Duitse vliegtuigen neer met zijn Fokker D.21 Na de capitulatie zoekt Steen mogelijkheden om te ontsnappen naar Engeland. Hij vindt een baan bij Fokker in Amsterdam-Noord. Daar worden nog steeds vliegtuigen gemaakt. Met een Fokker T8-W dat door de Duitsers is gevorderd ontsnapt hij naar Engeland. Na een omscholing bij de Britse RAF wordt hij op 19-1-1942 geplaatst bij het 129e gevechtssquadron waar hij als Pilot Officer zeer succesvol is. No.129 Sqn. van Fighter Command op RAF-Westhampnett nam op 5-6-1942 deel aan één van de "Circus" operaties. De wing, waarbij No.129 Sqn. was ingedeeld, had tot taak "close escort" te verlenen aan de zes Bostons die Le Havre moesten aanvallen en No.129 Sqn droeg zorg voor de dekking van de wing aan de top. Het squadron werd aangevallen door 16 Focke Wulf FW 190 jachtvliegtuigen en bij de gevechten, welke zich ontsponnen, sneuvelde P/O G. Steen in zijn Spitfire Vb in de omgeving van Octeville-sur Mer.

Na zijn opleiding werd Govert gelegerd op vliegveld Ypenburg bij Den Haag, samen met zeven collega vliegers. In de nacht van 9 op 10 mei 1940 viel het Duitse leger Nederland binnen en werden de vliegvelden rondom Den Haag gebombardeerd. Op vliegveld Ypenburg konden Govert en zijn collega’s met hun Fokker vliegtuigen tussen de bommen door nog maar net opstijgen. Tijdens de daar op volgende hevige luchtgevechten schoot Govert twee Duitse toestellen neer. Toen munitie en brandstof op waren, zette hij zijn Fokker aan de grond op het strand van Scheveningen. Hij liep naar de tram, die gewoon bleek te rijden, en keerde terug naar Ypenburg. Omdat daar geen vliegtuig meer voor handen was reed hij naar Schiphol. Van daaruit maakte hij nog een paar vluchten naar de Grebbelinie. Op 14 mei capituleerde Nederland na het bombardement op Rotterdam.

Govert nam weer een moedige beslissing, hij wilde ontsnappen naar Engeland om verder te vechten. Na een paar mislukte pogingen nam hij in april 1941 een baan bij Fokker in Amsterdam en hij raakte betrokken bij een gewaagd ontsnappingsplan. In de Minervahaven lag namelijk een Duits watervliegtuig afgemeerd, dat ze wilden kapen, een Fokker T8-W. In de nacht van 5 op 6 mei lukte het de vier mannen onder de ogen van de Duitsers aan boord te komen. Govert had nog nooit in een watervliegtuig gevlogen, maar hij slaagde erin op te stijgen en naar Engeland te koersen. Bij de Engelse kust werden ze beschoten, omdat het vliegtuig een hakenkruis voerde, maar de Engelsen misten gelukkig. Na de landing op het water zwaaiden de Nederlanders met vlaggen en lappen en wisten op tijd duidelijk te maken dat ze bondgenoten waren.

Govert meldde zich bij de Royal Air Force (RAF) en na een lange omscholing werd hij in januari 1942 ingedeeld bij het 129ste RAF squadron. Hij maakte 79 vluchten en was vaak betrokken bij luchtgevechten. Govert wist dat hij meer kans had om te sneuvelen, dan om te overleven, toch ging hij door. Op 5 juni 1942 kreeg zijn Spitfire ten noorden van Le Havre een voltreffer. Hij zag geen kans zijn parachute te gebruiken en stortte neer. Pas op 12 december 1942 ontvingen zijn ouders via Het Rode Kruis bericht dat hun zoon vermist was.

Govert Steen werd 25 jaar en staat vermeld op het herdenkingsbord Engelandvaarders in de kapel op het ereveld Loenen.