Jan de Bloois

Jan de Bloois (schuilnaam Piet de Springer) werd geboren in Maasland op 23 oktober 1916. Hij kwam uit een tuinderfamilie. Hij had een zeer strikt rechtvaardigheidsgevoel, wat hem op school nog wel eens in moeilijkheden kon brengen. Als hij iets niet eerlijk vond, kwam hij daar ronduit mee voor de dag.

De Duitse inval was in zijn ogen ook zo iets en daar moest iets tegen gedaan worden. Hij sloot zich dan ook aan bij het verzet in het Westland, zodra dat van de grond was gekomen. Hij maakte deel uit van de Landelijke Knokploegen ( LKP ). Toch besloot hij te proberen om naar Engeland te ontkomen in de hoop van daaruit meer te kunnen doen om te helpen Nederland te bevrijden. Anton Schrader, die chef was van de voedselvoorzienig in Den Haag, had een efficiënte route over zee opgezet. Hij vervoerde de Engelandvaarders, heel veilig, met Duitse dienstwagens naar het vertrekpunt. Daar gingen ze aan boord van het beurtschip de “Nooit Volmaakt” van schipper Kees Koole. Hij bracht ze naar een plaats waar ongezien het kleine scheepje uit het ruim kon worden getakeld waarmee ze de reis naar Engeland moesten ondernemen. De eerste poging mislukte door motorstoring, maar gelukkig dreven ze naar een stuk Nederlandse kust waar geen bewaking was. Ze konden ongehinderd ontkomen. De tweede poging lukte, ze werden op volle zee door een Engels oorlogsschip opgepikt.

Na aankomst, in september 1943, werd hij gerekruteerd door Bureau Inlichtingen (BI ) in Londen en werd hij opgeleid tot geheimagent en radiotelegrafist. Na zijn opleiding werd hij boven bezet Nederland geparachuteerd in de nacht van 7 op 8 mei 1944. Zijn komst was via Radio Oranje aangekondigd met de slagzin: “De krankzinnige mier in het po kastje brengt de stand op negentien.” Jan had vier radiosets bij zich, die helaas bij de landing alle vier onherstelbaar werden beschadigd. Jan’s opdracht was om het contact te verzorgen tussen de Raad van Verzet van Jan Thijssen (RVV) in Nederland en BI en de Nederlandse regering in Londen. Indien nodig moest hij invallen als radiotelegrafist bij de spionage groep “Albrecht.” Op zijn eerste onderduikadres werd hij opgevangen door de BI-agenten Jacques van Loon en Sjef Adriaansen. Zij konden Jan voorzien van een nieuwe radioset waarmee hij aan de gang kon. Onder leiding van Jan Faber bouwden de agenten Adriaansen, Leus, van Loon en de Bloois een hecht radioteam op.

Eind oktober 1944 werd Jan overgeplaatst naar Langbroek in de provincie Utrecht. Hij nam daar het onderduikadres over van Herman Leus. Vanaf dat moment verzorgde hij de berichtgeving ten behoeve van de RVV met BI, dat inmiddels in Eindhoven was gevestigd. Op 31 december sloeg het noodlot toe. Jan moest berichten overbrengen, die hij verborgen had in de stangen van zijn fiets. Hij ging eerst bij de kapper langs, die ook lid was van het verzet. Wat hij niet wist was dat de Duitsers bij de kapper een inval hadden gedaan. Hij werd direct gevangengenomen en naar de huiskamer gebracht waar hij de vrouw van de kapper aantrof en de onderwijzer van Nederlangbroek, Kees ten Wolde. De kapper had al kans gezien om te vluchten. Jan wilde er ook vandoor omdat hij bang was dat de berichten in zijn fiets zouden worden gevonden. Hij vroeg Kees, die hij kende als verzetslid, om hem te helpen. Kees stemde toe en vroeg aan de bewaker of hij naar de WC mocht (in die tijd een huisje buiten in de tuin). De bewaker stemde toe en ging met Kees naar buiten. Jan maakte van de gelegenheid gebruik om naar buiten te glippen. Hij pakte zijn fiets en probeerde er vandoor te gaan. Helaas lag er sneeuw en was het te glad om snel weg te komen. De bewaker zag hem gaan en schoot op het moment dat Jan slipte met de fiets en viel. De Duitser had op zijn benen gemikt maar door de val werd Jan recht in het hart getroffen.

Na de bevrijding heeft het nog een tijd geduurd voordat hij werd geïdentificeerd omdat niemand in Langbroek zijn echte naam kende. Hij is vervolgens begraven op de begraafplaats van de Nederlands Hervormde kerk in Langbroek. In 1948 werd daar op zijn graf een monument voor hem geplaatst, gemaakt door Johan van Zweden.

Sluiten