Jacques werkte als verkoper in een kledingmagazijn in Dokkum en moest in verband met de arbeidsinzet naar Duitsland. Op het Leeuwarder station wist hij echter te ontvluchten. Hij dook onder bij zijn oom in Weert, waar hij in contact kwam met de verzetsman Brummans*. Zijn eerste illegale werk verrichtte hij op 8 juli 1943, toen hij een geallieerde piloot naar België bracht. Na verscheidene malen te zijn opgepakt en weer ontvlucht te zijn, werd hij op 7 november 1943 weer gearresteerd door verraad bij de bevriende familie Breukers in Weert. Via Haaren in Noord-Brabant kwam hij terecht in de Wehrmachtgevangenis aan de Gansstraat in Utrecht. Jacques werd veroordeeld tot 20 jaar tuchthuisstraf voor verzetsactiviteiten en ‘Feindbegünstigung’.Na de veroordeling is hij gedeporteerd naar het tuchthuis Remscheid-Lüttringhausen in het westen van Duitsland. Bij het naderen van de geallieerde troepen werden de gevangenissen en tuchthuizen in het westen van Duitsland geëvacueerd. Jacques ging op 2 november 1944 met o.a. 50 andere Nederlanders op transport met als einddoel het tuchthuis Hameln.Op 18 januari 1945 gaat Jacques wederom op transport en komt via Hannover in het tuchthuis Celle waar hij tewerk gesteld wordt in de zoutmijnen. Door de uiterst slechte omstandigheden, het gebrek aan voeding en het opzettelijk nalaten van een medische behandeling sterft hij in het tuchthuis Lazarett. Hij werd op de begraafplaats van de instelling begraven. In 1947 werden zijn stoffelijke resten vermoedelijk overgebracht naar het Waldfriedhof Celle.*In de oorlogsjaren 1940-1944 hebben verschillende priesterleraren van het Bisschoppelijk College in Weert zich ingezet voor het verzet tegen de Duitse bezetting. Een van het was de aardrijkskundeleraar Charles Brummans, die meehielp met het via Frankrijk in veiligheid brengen van gestrande geallieerde piloten en daarnaast door de bezetter vervolgde Joden het land uit hielp. Sluiten