Dochter Pamela wordt met haar moeder door de Japanners geïnterneerd in Moentok (eiland Biliton) en Palembang. In het boek "Vergeten" schrijft ze over de laatste dagen van haar moeder. "Ik verpleegde mijn moeder, die beriberi, knokkelkoorts en dysenterie had gekregen en er heel ziek van was, veel te ziek voor het zware werk dat ze haar wilden laten doen, zoals wegen egaliseren. We moes¬ten op betonplaten slapen, maar ze zou nooit zo ziek zijn geweest als we behoorlijk voedsel en een goede behandeling zouden hebben gekregen. Ze was pas vijftig toen ze in mei vóór het einde van de oorlog stierf. Ik moest haar begraven. De rooms-katholieke verpleegsters leg¬den haar in een kist en ik moest haar samen met andere gevangenen op een onderstel van bamboestokken dragen, en zelf het graafwerk doen om het graf klaar te maken. Sluiten