Op 4 september 1924 trouwen, na enkele jaren verkering te hebben gehad, Gerardus Thijssen en Anna Adema. Kort wonen zij in het huisje naast de Doopsgezinde kerk in Akkrum, maar niet lang. Gerardus Thijssen werkt bij de Nederlandse Spoorwegen, krijgt promotie en wordt overgeplaatst van Akkrum naar Grouw – Irnsum. Daar wordt op 2 maart 1926 een jongetje geboren, Johan Thijssen, eerstgeborene, zoon van Gerardus en Anna Thijssen.Twee jaar later volgt er opnieuw een promotie. Gerardus Thijssen wordt bevorderd tot stationsbeambte en komt terecht in Den Helder. Daar krijgt Johan een zusje, Jannie, geboren op 23 juli 1929. En dan, op 9 maart 1938, volgt er nog een zoon, Gerard, vernoemd naar zijn vader, Gerardus.De jaren in Den Helder zijn een gelukkige tijd. Het gezin Thijssen is bijvoorbeeld vaak te vinden op het strand en in het duingebied “De Donkere Duinen”. Het geluk wordt echter ernstig verstoord door de inval van de Duitsers op 10 mei 1940. Den Helder is als marinestad één van de eerste doelen van de Duitsers. Het gezin Thijssen vertrekt begin 1941 naar Sneek, op verzoek van Pa Thijssen, die overplaatsing heeft aangevraagd.Gedurende de oorlogsjaren woont het gezin er relatief rustig. Tot de maand september in 1944 aanbreekt. Op 17 september komt er een oproep van Radio Oranje aan de medewerkers van de Nederlandse Spoorwegen om het werk neer te leggen en te staken. Pa Thijssen twijfelt geen moment en staakt. De staking heeft grote gevolgen voor het gezin Thijssen. De Duitsers reageren furieus en proberen de stakers op te sporen en te deporteren. Het is duidelijk dat Pa Thijssen moet onderduiken, met als gevolg dat het gezin uit elkaar valt. Ma Thijssen, Jannie en de jonge Gerard blijven in eerste instantie bij elkaar, maar Pa Thijssen en Johan zitten ieder op een ander adres. Het zijn spannende en sombere tijden.En dan trekken op 15 april de Canadezen Friesland binnen. De bevrijding is een feit. Het duurt even, maar nadat het complete gezin in de loop van mei ’45 het huis aan de Singel weer kan betrekken, herneemt het leven weer zijn loop. Pa Thijssen gaat weer aan het werk en Johan gaat aan het werk bij Van Gend en Loos.Johan Thijssen heeft dan inmiddels verkering met Baukje Sikma. In de nazomer van 1946 moet Johan echter in militaire dienst. Johan wil geen geweer dragen, maar hij wil ook geen dienstweigeren. Hij voelt zich moreel verplicht iets voor Indië te doen. Hij komt bij de geneeskundige troepen terecht. Vlak voor de kerst van 1946 moet hij opkomen in een kazerne in Utrecht. Een week later vertrekt een troepentransportschip naar het toenmalige Nederlands-Indië. In Indië werkt hij vooral aan de gezondheidszorg van de inlanders. Hij doet dit werk met name vanuit een veldhospitaal in Salatiga, een plaats die tussen Semarang en Yogjakarta ligt. In dit veldhospitaal verzorgt hij ook zieke en gewonde Nederlandse militairen. Met grote regelmaat komen er brieven en foto’s van Johan naar Sneek en ook de familie Thijssen schrijft brieven.De uitgezonden jongens, voor het grootste deel dienstplichtige militairen, moeten twee jaar in Indië blijven. Johan is ongeveer anderhalf jaar in Indië als op 31 mei 1948 het gezin Thijssen het ontstellende bericht krijgen dat hij is overleden. De jonge Gerard en Pa Thijssen zijn net thuis van een uurtje vissen, wanneer er wordt aangebeld. Het is de predikant van de Doopsgezinde Gemeente. Hij komt met het bericht dat Johan is overleden. De ontreddering bij Pa en ma Thijsen is groot en een enorme droefheid daalt over het gezin. Die is nooit meer helemaal weggegaan.Het overlijden van Johan is een tragisch gebeuren. Tijdens een voetbalwedstrijd loopt hij een wondje op aan zijn been. Hij blijkt ook malaria onder de leden te hebben. Dit alles veroorzaakt trombose, die binnen de kortste tijd dodelijk blijkt te zijn. Er zijn medicijnen voor die dit hadden voorkomen, maar die zijn in het veldhospitaal niet voorhanden.Schrijnend is de wijze waarop de bezittingen van Johan terugkomen. Enkele maanden na zijn overlijden bezorgt Van Gend en Loos, onaangekondigd, de legerkist met de persoonlijke eigendommen van Johan. Ruim een jaar later wordt er per post postuum een eremedaille met oorkonde toegezonden.Johan Thijssen ligt begraven op het ereveld Chandi in Semarang. Sluiten