Amsterdam, 17 september 1942Vandaag is de beslissing gevallen. Alle moeite en zorg is blijkbaar vergeefs geweest. Het heeft niet anders mogen zijn. Ik hoop dat God jullie de kracht geeft om dit alles te dragen. Als goede en degelijke katholieken zal het u niet moeilijk vallen om dit offer te dragen. Al uw gebeden zullen in elk geval niet tevergeefs zijn geweest en zullen u en ik toch de voordelen van genieten. Gods wil is in het in elk geval geweest; dat ik vandaag mijn leven geef (om 4 uur nam.) Aan het nut van dit offer twijfel ik geen ogenblijk. Dit is mijn grootste troost. Vergeefs is het nooit, ook uw offer en lijden zal bijdragen aan de goede afloop van deze bezoeking. Ik vertrouw ten volle dat God u allen de kracht geeft om dit offer in volle overgave aan zijn H. wil te dragen. Dadelijk wordt ik in de gelegenheid gesteld om te biechten en te communiceren. Daarna zal het nog makkelijker vallen om te scheiden van alles wat nog aan dit leven zou binden. Ik dank God dat hij mij heeft uitverkoren om voor zijn zaak mijn leven te geven. Ik vertrouw erop dat u alleen er ook zo over denken en eindig met de hoop op een weerzien hierboven. Als steeds uw liefhebbende zoon en broer Theo.Amsterdam, 17 september 1942Zeer Eerw. Heer Pastoor, Hierbij ben ik zo vrij mij tot u te wenden en bijgaand schrijven te willen lezen en mijn ouders in te lichten en voor te bereiden. Vandaag wordt het doodvonnis aan mij voltrokken gelijk met mjn kameraad Jozef Smit en drie Hollanders. Om 4 uur namiddag heeft de executie plaats. U wilt wel zo goed zijn voor de bezorging zorg te dragen. Zojuist heb ik gebiecht en gecommuniceerd. Getroost en gesterkt geef ik mijn leven voor mijn ideaal, Probeer als u blieft de slag voor mijn ouders, broers en zusters zo licht mogelijk te maken. De tijd is kort, dus moet ik kort zijn.Bij voorbaat dankend teken ik, Hoogachtend, Theo Treuen Sluiten

Theo Treuen. In de loop van 1940 wordt hij door Jozef Smit benaderd deel uit te maken van diens verzetsgroep, die vooral opereert in de omgeving van Heerlen. De twee zijn oud-militairen en hebben elkaar leren kennen tijdens de meidagen. De groep Smit wil afrekenen met N.S.B.’ers en houdt zich verder bezig met het verspreiden van verzetskranten en bisschoppelijke brieven die gericht zijn tegen de N.S.B. In het voorjaar van 1941 wil men ook aanslagen gaan plegen op Duitse militaire objecten. Zover komt het echter niet. Een infiltrant verraad hen aan de Duitsers. Op 16 juli 1942 worden Smit en Treuen ter dood veroordeeld en de andere leden van hun groep tot opsluiting in een concentratiekamp. Het vonnis wordt op 17 september 1942 in Amsterdam voltrokken. Enkele uren van te voren schrijft Theo de volgende afscheidsbrief aan zijn familieleden en aan pastoor Windhausen. Sluiten