Willem Johannes van Velzen

Toen de vakbeweging in Juli 1940 onder contrôle van de nazi's kwam, was hij met slechts één gedachte bezield. Hier hoor ik niet thuis. Hier kan ik niet dienen. Toen het Hoofdbestuur in September 1941 collectief ontslag nam, volgde hij terstond dit voorbeeld. In Mei 1942, toen het N.V.V. en de daarbij aangesloten bonden wederrechtelijk werden ontbonden, was er van de organisatie in zijn district slechts een klein deel, dat naar het N.A.F. overliep. Van de Zaanstreek, de kern van het district, nagenoeg niets. Dat was mede zijn werk. De jaren 1942, 1943 en 1944 heeft Willem met de besturen der afdelingen het contact onderhouden. Dat was zijn liefste werk. Sedert Augustus 1944 kwam hij bij de technische dienst van ,,Paraat" . Op uitnemende wijze vervulde hij in de illegaliteit zijn plicht. Toen zijn schoondochter door de S.D. werd gegrepen op een adres 'waar men een leider van een knokploeg zocht, toog hij op onderzoek uit. Hij werd. op hetzelfde adres op 22 Februari gearresteerd Volgens een partijgenoot, die met hem in de cel zat, bracht zelf:s de bedreiging van het vuurpeloton hem niet van zijn stuk. Hij weigerde namen te noemen. Op 12 Maart 1945, de dag der 36 doden, werd hij in het Weteringplantsoen te Amsterdam door het vuurpeloton der nazi-beulen neergeschoten. Sluiten