Eduard Isaäc Vleeschdraager

Eduard Isaäc Vleeschdraager (Edie) werd op 17 mei 1909 in Amsterdam geboren en bleef het enige kind van zijn ouders, IJsaäc en Jaantje Vleeschdraager-Luteraan.

Hij kon goed leren en hing na de HBS aan de Mauritskade naar de MTS in Haarlem en daarna naar de Technische Hogeschool in Delft, waar hij afstudeerde als ingenieur in de Weg- en Waterbouw. In Delft ontmoette hij zijn latere echtgenote, Cor van der Velden.

Door de crisistijd was er in Nederland geen werk te vinden. Na werk in het buitenland (Mexico en Liberia) vond hij in 1940 werk bij de Rijkswaterstaat in Alkmaar. Daar werd op 30 april 1941 zijn eerste kind, Erik, geboren. In het najaar 1941 werd hij ontslagen en in mei 1942 werd hij gedwongen naar Amsterdam te verhuizen en trok bij zijn ouders in. Zijn vrouw, zwanger van hun tweede kind, trok bij haar ouders in Delft in.

Op 5 mei 1942 ging hij naar het politiebureau aan de Middenweg in Amsterdam om te melden dat hij zijn persoonsbewijs verloren had (zie bijlage). Omdat hij de vanaf 2 mei verplichte jodenster niet droeg, werd hij gearresteerd. Via de Sicherheitsdienst aan de Euterpestraat en de gevangenis aan de Weteringschans, werd hij ovegebracht naar Kamp Amersfoort. Van daaruit werd hij in het eerste transport op 17 juli 1942 naar Auschwitz gedeporteerd. Vanuit Birkenau schreef hij op 22 juli een laatste levensteken naar zijn vrouw en zoon en informeerde naar de op handen zijnde geboorte van zijn tweede kind. Zijn dood op 19 augustus werd op 28 augustus ingeschreven in het Sterbebuch van Auschwitz, de dag waarop zijn tweede kind, Marijke, werd geboren.