Mijn oom Daniël, die ik helaas nooit in levende lijve heb ontmoet, maar er werd en wordt, altijd nog over hem gesproken en aan hem gedacht. Hij stierf ver van huis, eenzaam in een ziekenboeg, zonder zijn moeder en vader aan zijn zijde, zijn broers Hindrik en Benjamin waren nog wel bij hem op bezoek geweest die dag. Zijn laatste woorden aan Benjamin en Hindrik waren: "Als ik nu nog één druppel bloed verlies, ben ik er geweest". Zo was het ook! Hij moest voor de Nazi's werken in een munitie fabriek, hij heeft, zo wordt verteld heel veel bommen zo afgeleverd dat ze niet konden afgaan en daardoor veel mensenlevens gespaard. Volgens zijn zusje Elizabeth (mijn moeder) was hij een stille, lieve jongen met een zacht karakter, maar ook muzikaal en spiritueel. Hij was, zo wordt verteld, met de 'helm' geboren, ik zoek nog naar foto's van hem op latere leeftijd, misschien heeft iemand uit de familie Bolhuis of anderen dat nog ergens, ik zou het graag hier aan deze site toevoegen zodat Daniël ook een 'gezicht' heeft. Als iemand nog meer informatie heeft over Daniël Bolhuis zou het ook fijn zijn dit te delen op deze site. Sluiten