Teunis van Wijk

Teunis van Wijk, landbouwer uit Vries in de provincie Drenthe, wordt op 15 juni 1904 geboren als zoon van Jan van Wijk en Janna Homan. Het militaire leven trekt hem. Op 18-jarige leeftijd treedt hij in dienst bij de Vrijwillige Landstorm, Verband Zwolle, Afdeling Assen. Als hij 20 is moet Teunis zijn dienstplicht vervullen. Hij wordt op 24 juli 1924 ingelijfd bij het 18e Regiment Infanterie, tegen een soldij van 20 cent per dag. Na zijn Groot Verlof komt hij in 1927 en 1929 terug voor herhalingsoefeningen. Tijdens de algehele mobilisatie in augustus 1939 wordt Teunis opgeroepen en ingedeeld bij de 1e compagnie van het 1e bataljon, 34e Regiment Infanterie.Gevechten aan de Mijlweg in DordrechtHet 1e bataljon maakt deel uit van het Zuidfront van de Vesting Holland en is onder bevel van majoor Ravelli ingedeeld bij de Groep Kil. Op 10 mei 1940 bevindt het bataljon zich in de omgeving van Amstelwijk, waar de Duitse luchtlandingen op het Eiland van Dordrecht plaatsvinden.In de nacht van 10 op 11 mei krijgt het bataljon van Teunis opdracht zich naar Dordrecht te verplaatsen en aan de zuidgrens van de stad stelling in te nemen. Er moet contact worden gemaakt met eigen troepen van het Kantonnement Dordrecht. De 1e compagnie van Teunis van Wijk vormt de kopgroep. Als de duisternis valt, trekken Teunis en zijn kameraden richting de Dordrechtse wijk Krispijn. In het vroege ochtend worden zij aan de Mijlweg verrast door mitrailleurvuur van Duitse parachutisten. Er is geen enkele dekking. Er vallen 9 doden en 3 zwaargewonden. Teunis bevindt zich onder de slachtoffers. Na de gevechten wordt hij ter plekke begraven.Herbegrafenis Ereveld GrebbebergOp 14 juni 2012 wordt soldaat Teunis van Wijk met militaire eer herbegraven op het Ereveld Grebbeberg door een detachement van het 44e Pantserinfanteriebataljon ‘Johan Willem Friso’ uit Havelte. Zijn kleinzoon en naamgenoot Teunis van Wijk zegt daarover: “Ik ben hier met mijn zus en mijn zwager. Het voelt allemaal heel speciaal, plechtig en imposant. Mijn vader is de enige nog levende zoon, hij maakte zich zorgen dat het graf in Vries in de toekomst niet meer zou worden onderhouden. Hier op de Grebbeberg ligt mijn opa goed. Goed en voorgoed.” Sluiten