Begin december 1944 wordt in Apeldoorn, net voordat hij een huwelijk zou voltrekken, dominee P.H. Borgers van de Evangelisch Lutherse Gemeenten Apeldoorn en Doesburg door de Duitse bezetters gearresteerd. Eerder in 1944 ondergaat de Lutherse kerkrentmeester A.C. Koot hetzelfde lot. Hij staat bekend door een zeer anti-Duits gedrag en twee zonen zijn actief in het gewapend verzet. Beide Lutheranen overlijden in voorjaar 1945 in het kamp Neuengamme bij Hamburg. Zij worden in juni 1945 herdacht in een kerkdienst in Apeldoorn en Doesburg. In 1948 Waarom worden Paulus Borger en Adriaan Koot gearresteerd en afgevoerd? Dominee Borger is de eerste en enige Lutherse predikant die tot ver in 1944 niet wil buigen; hij blijft bidden voor Joden en het Koningshuis. Als intellectueel beschouwen de Duitsers hem als gevaarlijk. Hij wordt gearresteerd en komt via kamp Amersfoort in Neuengamme terecht. Wellicht heeft ook meegespeeld dat er in huize Borger ook nog een onderduiker was verborgen. Bij kerkrentmeester Koot lijkt het een combinatie van factoren te zijn. Door zijn gezin bekend met het gewapend verzet, in de kerkenraad een duo vormend met een niet buigende predikant, als intellectueel in Indië al bezig met de bestuurlijke invulling van Nederland in de toekomst. Ook hij wordt opgepakt en via kamp Vught naar Neuengamme overgebracht. Aan hun moedig optreden komt een einde wanneer zij pas 44 en 57 jaar oud zijn. Zij blijven niet alleen sinds 1948 herinnerd door hun namen in de kerkklok en in de tekst van de oorkonde, maar nu ook door een plaquette aan de buitenmuur van het kerkgebouw in Apeldoorn. Sluiten