De 25-jarige Luc Janzen kwam zes jaar geleden door een bermbom om het leven in Uruzgan. Zijn moeder Gien schreef een boek over zijn leven en het verdriet. "Het doet me goed om het verdriet van mij af te schrijven. Met dit boek is mijn missie voltooid."Militair worden. Dat was de grote droom van Luc, de zoon van Gien Janzen (61). "Luc speelde altijd al met speelgoedmilitairen. Was niet uit klimtorens weg te slaan. Op een dag kwam hij thuis en zei hij: 'Nu weet ik het zeker; ik wil militair worden", vertelt moeder Gien."Natuurlijk ken je de gevaren, maar ik wilde hem ook niet tegenhouden. Hij vond het geweldig en mijn man en ik vonden altijd dat hij zijn hart moest volgen."Eerste missie Luc werd in Oirschot geplaatst. Zijn eerste missie ging naar Afghanistan. Voor moeder Gien en vader Theo volgden zware tijden. "Je bent eigenlijk altijd bang en bezorgd. Dat heb je nu eenmaal als moeder. Gelukkig hadden we veel contact via msn. Iedere keer als ik zijn stem hoorde, voelde ik me zo gelukkig."Na ruim vijf maanden keerde Luc weer terug naar Nederland. "Heerlijk om je kind weer in de armen te sluiten." Maar Gien en Theo zagen dat de wens om terug te keren naar Afghanistan, groot was. Gien voelde het aan alles. "Luc wilde vooral terug voor de kinderen daar. Hij wilde voor ze klaar staan. Hij kon niet tegen het onrecht dat hen werd aangedaan."Opdracht En Luc keerde inderdaad weer terug naar Afghanistan. Na precies een jaar en een dag. Zijn opdracht: bermbommen ruimen in Uruzgan. Als Gien vertelt over die bewuste zaterdag die haar leven zo veranderde, wordt ze weer zo verdrietig. Want ook al zijn we 6 jaar verder, het verdriet zit nog zo diep. "Het is overleven. Iedere dag weer. Ik vind het nog altijd moeilijk, heel erg moeilijk."Terug naar die bewuste zaterdag die alles veranderde. Gien weet nog goed; ze was in de tuin aan het werk. Man Theo was aan het stoeien met de hond. Opeens ging de deurbel. Iemand van Defensie aan de deur. "De vrouw vroeg of ik mevrouw Janzen was, en of mijn man ook thuis was. Ik voelde dat er iets goed mis was, maar durfde niet verder te denken. Alles blokkeerde."Nieuws In de woonkamer op de bank, hoorde ze het nieuws. "Dat kan niet, dit gebeurt alleen bij anderen. Niet bij ons", dacht Gien. Gien belde familieleden; zij moesten worden ingelicht omdat de media daarna werden ingelicht. In een half uur tijd zat de hele woonkamer vol. "Nog steeds kon ik het niet geloven. Het was zo onwerkelijk. Dit kon niet mijn kind zijn."Dat veranderde toen Gien de foto van haar zoon op het journaal voorbij zag komen. "Toen ik de foto van Luc zag, drong het tot mij door. Mijn kind is er niet meer."Het lichaam van Luc landde die woensdag erop in Eindhoven. "Het was nog vrijwel helemaal intact. Hij had alleen een paar schrammen op zijn kin. Ik ben heel blij dat ik nog afscheid van hem heb kunnen nemen, koester die momenten."Verwerking Die maanden erna zat het huis van Gien en Theo iedere dag vol. "We hebben zoveel troost gehad van zoveel lieve mensen. Vrienden van Luc, militairen en familie. Het was heel fijn om met al die mensen ons verdriet te delen."Na acht maanden gooien Gien en Theo de deur dicht en vertrekken ze voor een vakantie naar Curaçao. "Daar konden we echt gaan rouwen. Het was zwaar. Vooral de thuiskomst; want voor wie kom je nog naar huis?"Schrijven van een boek Na drie jaar begon Gien met schrijven. Ze had altijd al dagboeken bijgehouden van Luc, ook toen hij nog jong was. Ze werd geïnspireerd na een ontmoeting met generaal buiten dienst Peter van Uhm. "Tijdens onze ontmoeting begonnen we te brainstormen over een boek. Hij heeft mij over de streep getrokken om ook echt te gaan schrijven."In het boek, dat Gien samen met mede-auteur Laurens van Aggelen schreef, vertelt ze over de jeugd van Luc, zijn leven, zijn dood en de worsteling om weer verder te moeten na al dat verdriet. "Ook al vind ik het nog steeds heel moeilijk om verder te moeten, het is me gelukt om veel verdriet van me af te schrijven. Dat doet me heel goed."Vanavond wordt het 'Verzonken Licht' gepresenteerd. Een heel speciaal moment, ook omdat Gien alle collega-militairen van Luc weer ziet. "Het wordt een indrukwekkende avond. Het zal niet altijd makkelijk zijn. Maar ik weet zeker dat Luc blij is dat zijn mooie verhaal wordt verteld en voor altijd vastgelegd is."RTL Nieuws / Agnes de Goede Sluiten