Egbert Leonhard Brink is geboren op 11 oktober 1910 te Oberhausen (Duitsland) uit Nederlandse ouders. Hij is overleden op 27 januari 1945 in het buitenkamp Meppen – Versen. Op jonge leeftijd is Egbert teruggekeerd met zijn ouders naar Oosterbeek, gemeente Renkum. Daar is hij bakker geworden met een broodbakkerij op de Paul Krugerstraat. Hij bezorgde het brood zelf bij zijn klanten en werd daardoor een bekend figuur in het dorp. Het is niet bekend wat zijn rol is geweest in het verzet gedurende de Tweede Wereldoorlog, maar het is aanneembaar dat hij meer rondbracht dan brood alleen. Vast staat wel dat hij in de periode voor de Slag om Arnhem (september 1944) ondergedoken zat in Ede en dat hij bij het begin van deze slag terugkeerde naar huis om brood te bakken. Op 23 september 1944 kwam het bevel van de Duitsers dat de inwoners van de gemeente Renkum moesten evacueren; Egbert besloot met zijn vrouw en hun aangenomen zoontje Egbertje te evacueren richting Harderwijk, waar de familie van zijn vrouw Mina woonde. Onderweg naar Harderwijk, verbleven ze enige tijd in Putten. En het was daar dat het noodlot toesloeg; na de aanslag van het verzet op een auto van de Duitse Wehrmacht in de nacht van 30 september, werd er door de Duitsers op zondag 1 oktober een grote razzia gehouden. Hierbij werd het dorp omsingeld, werden er huizen in brand gestoken en werden alle mannelijke inwoners opgepakt. Egbert was één van hen. Via kamp Amersfoort is Egbert in kamp Neuengamme in Noord-Duitsland terecht gekomen en later in één van de buiten kampen, Meppen-Versen. Daar is Egbert door alle ontberingen op 27 januari 1945 gestorven.
Het heeft tot eind augustus 1945 geduurd voordat zijn gezin van het overlijden op de hoogte is gebracht; pas op 18 november 1953 is zijn lichaam herbegraven op het Ereveld te Loenen.