Op 14 januari 1945 begon operatie Blackcock, het Britse leger wilde de driehoek Geilenkirchen-Roermond-Sittard bevrijden en daarmee het westelijke front verleggen naar de Roer. Al maanden van tevoren werd de bevolking opgeroepen te evacueren. Zo ook de familie Heijthuijsen uit Pey, een dorpje tussen Echt en Susteren. Het echtpaar Bert en Betje Heijthuijsen besloot toch op de boerderij te blijven. Het vee kon niet mee naar de aangewezen evacuatieplaats in St. Joost en ze konden het niet over hun hart verkrijgen om hun dieren achter te laten.Het bleef maanden relatief rustig, maar in januari werd het menens. Met intensief granaatvuur probeerden de Britten de verdedigingslinie van de Duitsers te doorbreken. De boerderij van de familie Heijthuijsen werd ook getroffen door het vuur. Bij een poging om het vuur te blussen, werden Betje en Bert getroffen door een volgende granaat. Zwaar gewond wisten ze nog net het huis te bereiken, waar Bert dood neer viel in de kamer. Betje sleepte zich zwaargewond naar een schuilplaats. Haar broer Graadje, die toevallig op bezoek was, wist niet wat hij moest doen. In paniek rende hij door het nabijgelegen voetbalveld naar het café om hulp te halen. De Duitsers zagen hem aan voor de vijand en schoten hem neer.De familie werd ongerust over het lange wegblijven van Graadje. Pit Heijthuijsen, de broer van Betje en Graadje, besloot te gaan kijken op de boerderij. Daar trof hij Betje zwaargewond aan, hij sloeg meteen alarm en zorgde ervoor dat ze naar het ziekenhuis vervoerd kon worden. Vervolgens ging Pit op zoek naar zijn broer. Hij vond hem nabij het voetbalterrein, bijna ondergesneeuwd. Met behulp van een omstander kon hij zijn lichaam naar het kapot geschoten café brengen. Nog diezelfde dag werd Pey bevrijd en enkele dagen later de gehele omgeving. Voor de familie was er geen reden tot vreugde, zij moesten twee dierbaren begraven.Bron: familie Heijthuijsen en http://www.pejjerlandj.nl/krantenknipsels/knipsels/2031_wullem%20heythuisen.pdf Sluiten