Mijn grootvader Roelof Elsinga was rijksveldwachter in Maarsbergen (U). Begin oktober 1943 moest hij opgepakte joodse landgenoten op de trein zetten voor transport naar een concentratiekamp. Hoewel plichtsgetrouw, was dit voor hem een brug te ver. Hij besloot zijn gevangenen te laten ontsnappen. Het kwam hem duur te staan. Dat zijn vrouw geboren Duitse was mocht niet baten, smeekbeden bij Polizeiführer Rauter ten spijt. Na zijn arrestatie op 5 oktober 1943 kwam hij op 7 april 1944, na een verblijf in het Oranjehotel (gevangenis) in Scheveningen, terecht in kamp Vugt (KZ Herzogenbusch). Begin september 1944 ging hij op transport naar concentratiekamp Sachsenhausen. Op 13 oktober 1944 kwam hij vervolgens aan in concentratiekamp Buchenwald en enkele dagen later in het bijkamp Langenstein-Zwieberge. Daar moest hij onder erbarmelijke omstandigheden met vele Nederlanders, Polen en Russen een fabriekscomplex voor vliegtuig- en raketonderdelen in de kalksteenheuvel Zwieberge uithakken. Het wrede regime putte hem uit en hij belandde met dysenterie in de ziekenboeg. De bevrijding op 13 april 1945 heeft hij nog net meegemaakt, maar niet overleefd: Op 14 april is hij door uitputting overleden.

Ron Elsinga