Wilhelm Frederik Hennink

Luitenant-kolonel Willem Frederik Hennink, commandant van het 8e Regiment Infanterie, besefte op maandag 13 mei 1940 dat de val van zijn commandopost nog slechts een kwestie van tijd was. Het was vier uur in de middag. Hij had net enige afscheidswoorden aan zijn vrouw en kinderen geschreven, en enkele geheime documenten verbrand. Sinds het begin van de Duitse aanval op de Grebbelinie was Hennink van nabij getuige geweest van het ineenstorten van de door zijn regiment verdedigde posten. Twee van zijn drie bataljonscommandanten, J.H.A. Jacometti en W.P. Landzaat, waren gesneuveld.Veel illusies maakte Hennink zich dan ook niet op die 13e mei. Van opgeven wilde hij echter niet weten. Plichtsgetrouw als hij was en getergd door verwijten dat hij commandant was van het regiment der lafhartigen, wiens voorposten bij nadering van de vijand weggelopen waren, hield Hennink vast aan de oorspronkelijke opdracht een hardnekkige verdediging te voeren. Eenvoudig was dat niet. Slechts een deel van zijn manschappen was bereid te vechten. De rest had last van buitensporige vreesachtigheid of was onbewapend en moreel geschokt door de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. Niettemin wist Hennink die dag stand te houden, ondanks het eindeloos ratelen van de mitrailleurs, het fluiten van de vijandelijke projectielen, de doden en gewonden. Veel eer viel er tegen de Duitse overmacht niet meer te behalen. Nog diezelfde avond gaf Hennink het regimentsvaandel mee aan een sergeant en een soldaat, die het naar de Vesting Holland moesten zien te brengen. Zelf trok Hennink de volgende dag met zijn manschappen in de richting van de Rijn, in de hoop de strijd te kunnen voortzetten. Dat lukte niet. Hennink en zijn mannen verschansten zich in een kalkzandsteen-fabriek. Daar hoorden zij in de namiddag van 15 mei dat Nederland had gecapituleerd. De strijd was verloren, en de balans kon worden opgemaakt. 162 militairen van het 8e regiment waren gesneuveld, 17 werden vermist.Hennink zelf belandde in mei 1942 in het krijgsgevangenkamp Stanislau. Pas in juni 1945 keerde hij terug in Nederland, waar hij tijdeljik werd bevorderd tot kolonel. Op 9 mei 1946 volgde zijn benoeming tot Ridder der vierde klasse van de Militaire Willems-Orde, enkele maanden voor zijn eervolle ontslag. Op 12 juni 1948 werd Hennink met militaire eer begraven op de Militaire Begraafplaats Grebbeberg.Bron: http://collectie.legermuseum.nl/strategion/strategion/i008281.html Sluiten