Adrianus Michiel Heijblom wordt geboren in Ulvenhout, onder de rook van Breda. Janus komt uit een groot gezin hetgeen in die tijd niet ongewoon was; hij had maar liefst 12 broertjes en zusjes. 2 kinderen overleden op jonge leeftijd. Om voor het grote gezin te zorgen werkte de vader hard. Hij had zijn eigen tuinbouw bedrijfje waar hij gewas kweekte om in eten te voorzien. Ook hield de familie enkele dieren. Om aan nieuwe dieren te komen werden grote afstanden te voet afgelegd. In de winter, als er geen werk was op het land, werkte de vader van Janus in de winkel van een suikerfabriek in Breda. Alle dagen ging hij te voet heen en weer naar zijn werk in Breda, een uur lopen per enkele reis. De vader van Janus overlijdt voor de oorlog. De oorlog verstrijkt. Janus is een rustige jongen met een baantje bij de gemeente; hij is niet avontuurlijk maar rijdt wel op zijn motor. Janus voetbalt bij de plaatselijke voetbalclub. Het is augustus 1942 als Janus, op de fiets, zijn broer met zijn vriendin tegen komt en haar rustig groet. “Houdoe Corrie”, Janus fiets door. Hij is zojuist begonnen aan zijn reis naar Engeland.

Zonder een woord Frans te spreken lukt het de sportieve Janus om in één dag van Ulvenhout naar Montluçon te fietsen; een dorpje midden in Frankrijk en nabije de demarcatielijn. Janus maakt hier snel vrienden met Nederlanders die ook op weg zijn naar Engeland. De mannen gaan druiven plukken om aan geld te komen. Janus heeft 100 gulden bij zich maar het drietal is er van overtuigd dat ze meer geld nodig hebben voor hun tocht. Begin oktober besluiten de mannen om naar Perpignan te gaan en vanaf daar de Pyreneeën te voet over te steken. Op 13 oktober 1942 komt het gezelschap met de trein aan in Perpignan. Van de Nederlandse consul krijgen ze een kaart en een kompas en ze wagen hun reis naar Spanje. Janus Heijblom neemt voor de overtocht de naam Andy Heathflower aan. Ze hopen bescherming van de Britten te krijgen door zich voor te doen als Zuid-Afrikanen; onderdeel van het Britse gemenebest. Moe, zonder goede schoenen of kleding, geplaagd door luizen en met kapotte voeten beginnen ze hun tocht door de bergen. De tocht gaat verder over en langs het spoor. Het drietal loopt en lift af en toe mee met een goederentrein tot ze aankomen in Barcelona. In Barcelona wordt contact gemaakt met de Nederlandse consul. Hij voorziet hen in eten, sigaretten en wat kleingeld en raadt de mannen aan naar Madrid te reizen. Dit blijkt geen goed advies, ze worden al snel gearresteerd. Na vier dagen bereikt het bericht de consul, hij koopt hen uit en voorziet in reispapieren naar Madrid. In Madrid word na een bezoek aan de kerk een bezoek gebracht aan de consul waar de mannen duidelijk maken dat ze naar Engeland willen en daar het leger in willen. Deze belofte, die op papier wordt vastgesteld, bezorgd de mannen een goed hotel en een welverdiende douche waar ze eindelijk van de luizen afkomen.

Kamp Miranda de Ebro. Bijna 5 maanden zal Janus hier verblijven

Vanaf Madrid gaan de mannen op 29 oktober verder richting Portugal. Op de grens worden ze echter wederom gevangen genomen en blijven enkele weken in hechtenis. Ze gaan terug naar Madrid, maar deze maal geboeid onder politie begeleiding. Ze gaan na drie weken door naar concentratiekamp Miranda de Ebro waar ze eind december aankomen. Er is onvoldoende sanitair, geen bedden en de mannen liggen op de kale grond. Voor 2500 gevangenen is er één waterpomp. 22 mei 1943 na 5 maanden opgesloten te hebben gezeten worden de mannen vrij gelaten. Met de trein reizen ze wederom naar Madrid en gaan naar het consulaat. Eindelijk komt er schot in de zaak want na enkele dagen reist het drietal met de trein naar Gibraltar. Eind mei vaart een konvooi van 42 schepen naar Groot Brittannië! In Londen worden de mannen verhoord, Janus raakt hier de anderen uit het oog; zij kiezen voor een andere functie. Janus krijgt een opleiding van 6 weken tot boordschutter en voert daarna met zijn crew bombardementsvluchten uit boven Duitsland.

De crew waar Heijblom deel van uit maakte: Joop Bootsma, Tom Schravenzande, Dick Waterman, Adrie Heijblom

Het zuiden van Nederland wordt eind 1944 bevrijd, hierdoor heeft Janus de mogelijkheid om twee keer terug te keren naar Ulvenhout. Van zijn reis naar Engeland had hij vooraf niks gezegd. Pas na aankomst in Engeland, maanden na zijn vertrek uit Ulvenhout stuurt hij een kaart naar zijn ouderlijk huis. Enkele dagen na de bevrijding van Ulvenhout is Janus ineens thuis, het is een grote schok voor zijn moeder. Janus verteld weinig maar de indruk die hij thuis achter laat is groot. Altijd als er geallieerde vliegtuigen overvliegen wordt er naar Janus verwezen. In april 1945 heeft Janus verlof. Zijn crew heeft 50 vluchten uitgevoerd, reden voor verlof. Janus heeft 45 vluchten uitgevoerd maar mag ook met verlof; hij is namelijk in Zaventem vlakbij Ulvenhout gestationeerd. Na zijn verlof is ook Osnabrück bevrijdt, zijn eenheid verhuisd dus naar Duitsland. Op 2 mei, drie dagen voor de Duitse overgave, meldt hij zich weer bij zijn eenheid. Samen met Johannes Bootsma, die deel uitmaakt van dezelfde crew, maakt hij een wandeling langs het kanaal. Tijdens deze wandelingen stapt een van de mannen op een mijn; Janus en Johannes worden opslag gedood.

Bij de begrafenis in Nederland is ook Erik Hazelhoff Roelfzema aanwezig.

Als het hele land op 5 mei 1945 de bevrijding viert landt een toestel van de luchtmacht op het vliegveld van Gilze Rijen. Aan boord zijn de lichamen van Janus en Johannes; ze worden direct begraven in Ulvenhout. De feeststemming vanwege de bevrijding was in één klap over. Bij de begrafenis is Engelandvaarder Erik Hazelhoff Roelfzema aanwezig. Als attaché van de koningin is hij aanwezig en legt namens de koningin een krans. De koningin woont vlakbij in afwachting van de bevrijding van het hele land. Aan Adrianus Machiel Heijblom is het kruis van verdienste toegekend. Johannes Bootsma is na de oorlog herbegraven in Rotterdam. Janus ligt nog steeds begraven in Ulvenhout.