Martinus van der Hoeven

Rang	Bediende
Militair onderdeel	K.V.

De ontdekking van een Oorlogsherinneringskruis met gesp...

Ingevolge de aanvraag van een Mobilisatie-Oorlogskruis voor Johannes Hendrikus van der Hoeven, en de toekenning ervan, zou het voor zijn broer Martinus van der Hoeven een mooie gedachtegang zijn om dit in het 75e bevrijdingsjaar óók voor hem te doen! Niets is echter minder waar zoals blijkt, de archieven binnen het Ministerie…

Ingevolge de aanvraag van een Mobilisatie-Oorlogskruis voor Johannes Hendrikus van der Hoeven, en de toekenning ervan, zou het voor zijn broer Martinus van der Hoeven een mooie gedachtegang zijn om dit in het 75e bevrijdingsjaar óók voor hem te doen! Niets is echter minder waar zoals blijkt, de archieven binnen het Ministerie van Defensie geven aan dat er reeds eerder een postume onderscheiding is verleend. Niet voor een MOK kruis, maar voor een Oorlogsherinneringskruis met gesp! Navraag binnen de familie heeft op geen enkele wijze tot resultaten geleid v.w.b. herinneringen betrekking hebbende tot het vinden van het destijds postuum uitgereikte certificaat* als zowel de bijbehorende versierselen…

Het Oorlogsherinneringskruis met gesp Algemene Krijgsverrichtingen Oorlogsdienst-Koopvaardij 1940-1945, werd door het Ministerie van Verkeer en Waterstaat op 17 april in het jaar 1953 postuum toegekend aan wijlen NASM Captain Steward, Martinus van der Hoeven. Door wie de uitreiking werd verricht, waar en hoe, is tot op de dag van vandaag onbekend gebleven. Eveneens onbekend gebleven, edoch goed mogelijk, is of hij ook nog een 2e gesp voor Bijzondere Krijgsverrichtingen Middellandse Zee 1940-1945 toegekend zou hebben gekregen? Deze veronderstelling berust echter op giswerk...

De onderscheiding is hoe dan ook 8 jaar na de bevrijding in handen gekomen van de ouders van Martinus van der Hoeven, die beiden verondersteld verrast werden door deze wellicht enigszins onderschatte in ontvangst name. Een gebeurtenis ter nagedachtenis aan een trieste geschiedenis die op deze wijze waardig herdacht kon worden middels deze zeer bijzondere eervolle onderscheiding voor hun zoon, postuum toegekend voor iets wat hij op zijn minst toch heeft verdiend...

MARTINUS VAN DER HOEVEN

Geboren op 12 februari 1923 te Rotterdam. Overleden op 29 september 1943 in het St. Bartholomew’s Hospitaal te Londen. Zijn lot werd min of meer bezegeld door de naweeën van zijn noodlottige avontuur aan boord van de s.s. Pennland die tijdens de fatale operatie “Demon” door Duitse Stuka’s werd gebombardeerd, hetgeen plaatsvond in de Griekse Golf van Egina nabij het eiland San Giorgio (Agios Georgios) op 25 april 1941.

Van 24 april tot 1 mei 1941 werden ruim 50.000 manschappen van het Britse expeditieleger geëvacueerd uit Griekenland. Hierbij waren, behalve een groot aantal oorlogsschepen, negen troepen-transportschepen betrokken waarvan drie van Nederlandse afkomst, de s.s. Costa Rica, s.s. Pennland en s.s. Slamat. Deze drie Nederlandse schepen werden allen tot zinken gebracht waarbij de ondergang van het stoomschip Slamat leidde tot de grootste scheepsramp in de Nederlandse geschiedenis.

Voor meer gedetailleerde informatie over Operatie Demon:
https://www.tracesofwar.nl/articles/4372/Evacuatie-van-het-Britse-expeditieleger-uit-Griekenland.htm

Lees meer Lees minder

Bron: Eigen archief - Ministerie van Defensie - Traces of War - Ned. Instituut voor Militaire Historie - *) Het afgebeelde certificaat is een replica.

Geplaatst door Raymond van Donk op 25 januari 2020

OHK kruis ofwel Oorlogsherinneringskruis met gesp nader verklaard -1

Het ontwerp
In het Koninklijk Besluit van 10 juni 1947 werd het ontwerp van het kruis herzien en kreeg de onderscheiding zijn huidige vorm. Het Oorlogsherinneringskruis is een vierarmig onregelmatig bronzen kruis. De voorzijde vertoont een ovaal medaillon met een reliëf beeltenis van H.M. Koningin Wilhelmina en…

Het ontwerp
In het Koninklijk Besluit van 10 juni 1947 werd het ontwerp van het kruis herzien en kreeg de onderscheiding zijn huidige vorm. Het Oorlogsherinneringskruis is een vierarmig onregelmatig bronzen kruis. De voorzijde vertoont een ovaal medaillon met een reliëf beeltenis van H.M. Koningin Wilhelmina en een dichtgeknoopte kousenband met het opschrift "VOOR KRIJGSVERRICHTINGEN". In de armen van het kruis is een krans van eikenbladeren aangebracht. Op elk der armen is het monogram van Koningin Wilhelmina, een hoekige "W", afgebeeld. Al deze elementen zijn, in een iets andere vorm, ontleend aan het oude Ereteken voor Belangrijke Krijgsbedrijven.

De keerzijde is vlak met in een uitgehold ovaal de tekst "Kon. Begeer Voorschoten F.S. INV.” Hetgeen staat voor de fabrikant (Koninklijke Begeer) en de ontwerper van de onderscheiding Frans Smits.

De eventuele bijbehorende gespen zijn uitgevoerd in brons en 35 millimeter breed en 6 millimeter hoog. Men kan één enkele gesp voor algemene krijgsverrichtingen en meerdere gespen voor bijzondere krijgsverrichtingen verkrijgen en op het lint boven het kruis aanbrengen.

Een Oorlogsherinneringskruis wordt gedragen aan een 27 millimeter breed oranje lint met aan weerszijden een 7 millimeter brede baan. Wanneer het lint als baton gedragen wordt, worden de verkregen gespen hierop aangegeven door middel van achtpuntige "gebombeerde" (dat wil zeggen puntige) sterren. Bij één of twee gespen en daarbij behorende sterren is de baton 27 millimeter breed, bij drie of vier sterren is het lint 37 millimeter breed. Er mogen niet meer dan vier sterren op de baton gedragen worden.

Lees meer Lees minder

Bron: Eigen archief en Wikipedia

Geplaatst door Raymond van Donk op 25 januari 2020

OHK kruis ofwel Oorlogsherinneringskruis met gesp nader verklaard -2

Een Oorlogsherinneringskruis werd in Nederland bij Koninklijk Besluit no. 6 van 16 maart 1944 ingesteld en verving het oude Ereteken voor Belangrijke Krijgsbedrijven. Het Oorlogsherinneringskruis was een algemene onderscheiding voor allen die in de oorlog tegen Duitsland, Japan en hun bondgenoten in de krijgsmacht of in…

Een Oorlogsherinneringskruis werd in Nederland bij Koninklijk Besluit no. 6 van 16 maart 1944 ingesteld en verving het oude Ereteken voor Belangrijke Krijgsbedrijven. Het Oorlogsherinneringskruis was een algemene onderscheiding voor allen die in de oorlog tegen Duitsland, Japan en hun bondgenoten in de krijgsmacht of in de handelsvloot, vissersvloot of burgerluchtvaart hadden gediend.

Dit Oorlogsherinneringskruis diende als beloning voor militairen in dienst van het Koninkrijk der Nederlanden op welke wijze dan ook. Zij dienden in alle opzichten een goede plichtsbetrachting en goed gedrag te hebben getoond en vanaf 10 mei 1940 tot het einde van de oorlog ten minste zes maanden in hun functie dienst te hebben gedaan.

De gespen
Aan het kruis waren vanaf de instelling een aantal gespen verbonden. Ook daarin was het kruis een navolging van het oude Ereteken voor Belangrijke Krijgsbedrijven. Het ging om vijf gespen voor "algemene krijgsverrichtingen" en zeven gespen voor "bijzondere krijgsverrichtingen". Alle krijgsverrichtingen komen in detail weer terug in de omkadering van het begeleidende certificaat.

De in 1948 ingestelde gespen voor algemene krijgsverrichtingen
KRIJG TER ZEE 1940-1945
OORLOGSVLUCHTEN 1940-1945
OORLOGSDIENST-KOOPVAARDIJ 1940-1945
OORLOGSDIENST-VISSERIJ 1940-1945
KRIJG TE LAND 1940-1945

De in 1948 ingestelde gespen voor bijzondere krijgsverrichtingen
NEDERLAND MEI 1940
NEDERLANDS-INDIË 1941-1942
JAVAZEE 1941-1942
MIDDELLANDSE ZEE 1940-1945
ARNHEM-NIJMEGEN-WALCHEREN 1944
NORMANDIË 1944
OOST-AZIË-ZUID-PACIFIC 1942-1945

Voor een nog meer gedetailleerde uiteenzetting:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Oorlogsherinneringskruis

Lees meer Lees minder

Bron: Eigen archief en Wikipedia

Geplaatst door Raymond van Donk op 25 januari 2020

Voor Koningin en Vaderland

Op verzoek van de Nederlandse Scheepvaart- en Handelscommissie werd met regelmaat een lijst met namen gepubliceerd van opvarenden van de Nederlandse Koopvaardij. Vermisten of diegene ten gevolge van oorlogsgeweld het leven lieten.

"Zij lieten het leven voor het Vaderland" is een kopie uit het weekblad Vrij…

Op verzoek van de Nederlandse Scheepvaart- en Handelscommissie werd met regelmaat een lijst met namen gepubliceerd van opvarenden van de Nederlandse Koopvaardij. Vermisten of diegene ten gevolge van oorlogsgeweld het leven lieten.

"Zij lieten het leven voor het Vaderland" is een kopie uit het weekblad Vrij Nederland. Deze uitgave dateert uit 29 juli 1944. Je treft Martinus aan als 13e van onderen in de lijst.

Klik beslist op "Lees meer" in onderstaand roze kader voor "Het fatale lot van Oom Tinus".

Lees meer Lees minder

Bron: Vrij Nederland

Geplaatst door Raymond van Donk op 26 september 2019

In dienst van de Nederlandsch - Amerikaansche Stoomvaart Maatschappij

Een mooi document, Martinus van der Hoeven zijn NASM stamkaart. Een korte edoch zeer turbulente tewerkstelling, met fraaie waarderingen in zijn conduitestaat, op diverse beroemde Holland Amerika Lijn schepen zoals de Statendam en Nieuw Amsterdam. Reisschema’s die een beeld schetsen van het wel en wee in die tijd ofwel…

Een mooi document, Martinus van der Hoeven zijn NASM stamkaart. Een korte edoch zeer turbulente tewerkstelling, met fraaie waarderingen in zijn conduitestaat, op diverse beroemde Holland Amerika Lijn schepen zoals de Statendam en Nieuw Amsterdam. Reisschema’s die een beeld schetsen van het wel en wee in die tijd ofwel het bevaren en blootstaan aan grote risico's op wereldzeeën door zijn leven op het spel te zetten voor de geallieerde zaak. De aanzet van het s.s. Pennland haar laatste reis startte op 23 april 1941 vanuit Alexandrië tijdens de niet te onderschatten "Operatie Demon". Wat voor de s.s. Pennland en zijn bemanning eindigde op 25 april 1941 in de Golf van Egina middels Duitse luchtaanvallen met de ondergang van het schip!

Lees meer Lees minder

Bron: Stadsarchief Rotterdam - Eigen research - Go2war2NL - Vereniging de Lijn

Geplaatst door Raymond van Donk op 9 juli 2019

Operatie Demon

De rol en ondergang van de Nederlandse passagiersschepen Pennland, Slamat en Costa Rica

Op 25 en 27 april 2011 was het 70 jaar geleden dat tijdens een grootscheepse evacuatie van geallieerde militairen in Griekse wateren, drie Nederlandse passagiersschepen tot zinken werden gebracht. Deze operatie droeg de…

De rol en ondergang van de Nederlandse passagiersschepen Pennland, Slamat en Costa Rica

Op 25 en 27 april 2011 was het 70 jaar geleden dat tijdens een grootscheepse evacuatie van geallieerde militairen in Griekse wateren, drie Nederlandse passagiersschepen tot zinken werden gebracht. Deze operatie droeg de codenaam Demon. De ondergang van het passagiersschip Slamat van de Rotterdamse Lloyd , waarbij 200 bemanningsleden omkwamen, was tevens de grootste scheepsramp uit de geschiedenis van de Nederlandse koopvaardij. Mede naar aanleiding hiervan verschijnt bij Uitgeverij Polanen te Woerden het boek "Operatie Demon", de rol en ondergang van de Nederlandse passagiersschepen Pennland, Slamat en Costa Rica van de hand van Henk Top. De auteur reconstrueerde de toedracht van deze ‘vergeten’ geschiedenis aan de hand van documentatie en literatuur uit Britse, Australische, Duitse en Nederlandse archieven.

Het passagiersschip Slamat van de Rotterdamse Lloyd werd op 27 april 1941 door Duitse duikbommenwerpers tot zinken gebracht. De Britse torpedobootjagers HMS Diamond en HMS Wryneck, die te hulp schoten, werden eveneens tot zinken gebracht. Bij dit drama kwamen 925 Britse, Australische, Nieuw-Zeelandse en Nederlandse opvarenden om het leven. Ook de passagiersschepen Pennland van de Holland-Amerika Lijn en de Costa Rica van de KNSM namen deel aan deze operatie en werden eveneens door de Luftwaffe tot zinken gebracht. Vier bemanningsleden van de Pennland verloren daarbij het leven. Alle opvarenden van de Costa Rica konden worden gered.
De leiding van de Britse Marine hield de gezagvoerder van de Slamat verantwoordelijk voor de ondergang van zijn eigen schip en de ondergang van de twee Britse oorlogsbodems. De reden was volgens hen dat de Nederlandse gezagvoerder zich niet aan zijn orders gehouden zou hebben.
In de geschiedschrijving van Groot-Brittannië, Australië en Nieuw-Zeeland over de Tweede Wereldoorlog heeft dit onderwerp de nodige aandacht gekregen. De Britse premier Churchill haalde de ondergang van de Slamat aan in zijn grote werk over de Tweede Wereldoorlog.
Uit deze reconstructie blijkt dat de feiten aanzienlijk genuanceerder liggen en dat andere factoren een grotere rol hebben gespeeld bij de ondergang van de Slamat.

Henk Top, "Operatie Demon", de rol en ondergang van de Nederlandse passagiersschepen Pennland, Slamat en Costa Rica , Uitgeverij Polanen, geïllustreerd in zwart-wit, gebonden en 176 pagina's.
ISBN 978.94.91202.01.8.

Lees meer Lees minder

Bron: Uitgeverij van Polanen

Geplaatst door Raymond van Donk op 28 juni 2019

"Tinus, hier spreekt je Vader"...

Een uniek moment uit de WW2 geschiedenis van de Radio omroep voor Nederlandsche Zeevarende "De Brandaris". Uitgezonden op 9 november 1942 voor Martinus van der Hoeven. Een bijzonder detail is dat dit scheepsbericht pas meer als 1,5 jaar later Martinus heeft kunnen bereiken. Het s.s. Pennland was immers op 25 april 1941…

Een uniek moment uit de WW2 geschiedenis van de Radio omroep voor Nederlandsche Zeevarende "De Brandaris". Uitgezonden op 9 november 1942 voor Martinus van der Hoeven. Een bijzonder detail is dat dit scheepsbericht pas meer als 1,5 jaar later Martinus heeft kunnen bereiken. Het s.s. Pennland was immers op 25 april 1941 gebombardeerd en gezonken..!

Lees meer Lees minder

Bron: Eigen archief

Geplaatst door Raymond van Donk op 9 juni 2019

Smeekbede per brief van Martinus aan Johannes Hendrikus

Een bijzondere brief geschreven door Tinus aan zijn broer Jan. Een smeekbede, waarin hij op een enigszins warrige wijze aan zijn broer vraagt om in Engeland langs te komen. Terwijl zijn broer nota bene al sinds 1935 in het verre Nederlands-Indië zat. Een wrang detail is dat zijn brief gedateerd is op 15 april 1943 en…

Een bijzondere brief geschreven door Tinus aan zijn broer Jan. Een smeekbede, waarin hij op een enigszins warrige wijze aan zijn broer vraagt om in Engeland langs te komen. Terwijl zijn broer nota bene al sinds 1935 in het verre Nederlands-Indië zat. Een wrang detail is dat zijn brief gedateerd is op 15 april 1943 en Jan eerder dat jaar op 15 januari 1943 al overleden was.

Lees meer Lees minder

Bron: Eigen archief

Geplaatst door Raymond van Donk op 9 juni 2019

Bevestiging van overlijden aan het thuisfront

Een overlijdensbevestiging verzonden door de Nederlandsche Scheepvaart en Handels commissie te Londen. Betreffende het overlijden van Martinus van der Hoeven op 29 september 1943. Verwarrend is het datum kenmerk van 23 november 1945 op deze bevestiging, als reden betreft het hier dan ook een uittreksel van het origineel…

Een overlijdensbevestiging verzonden door de Nederlandsche Scheepvaart en Handels commissie te Londen. Betreffende het overlijden van Martinus van der Hoeven op 29 september 1943. Verwarrend is het datum kenmerk van 23 november 1945 op deze bevestiging, als reden betreft het hier dan ook een uittreksel van het origineel gedateerd op 17 november 1944.

Lees meer Lees minder

Bron: Eigen archief

Geplaatst door Raymond van Donk op 8 juni 2019

Martinus zijn broer Johannes Hendrikus van der Hoeven

Als krijgsgevangene KNIL militair omgekomen op 15 januari 1943 a/b van het Hell ship de Nitimei Maru in de Golf van Martaban te Birma.

Voor meer info: https://oorlogsgravenstichting.nl/persoon/64809/johannes-hendrikus-van-der-hoeven

Bron: Oorlogsgravenstichting - Traces of war- Indisch4ever - NitimeiMaru38 - Nationaal archief - Wrecksite - AviationHistory

Geplaatst door Raymond van Donk op 8 juni 2019

Het fatale lot van Oom Tinus

Op 14 augustus 1939 meldde Martinus van der Hoeven zich aan…

Op 14 augustus 1939 meldde Martinus van der Hoeven zich aan bij de NASM en kwam als KV bediende terecht op het HAL schip het s.s. Statendam. Na tal van omzwervingen per s.s. Westernland, s.s. Veendam en s.s. Nieuw Amsterdam monsterde hij op 22 maart 1940 aan op het s.s. Pennland. Het schip verliet Antwerpen voor de laatste keer op 27 april 1940 en werd op 16 mei 1940 door de Nederlandse regering gevorderd terwijl ze in New York lag. Het kwam in charter te varen voor het British Ministry of War Transport. Het s.s. Pennland arriveerde op 13 juli 1940 in Liverpool om getransformeerd te worden tot troepentransportschip. Het werk werd voltooid op 28 augustus en twee dagen later begon ze aan haar oorlogsdienst.

S.S. PENNLAND

Bouwwerf: Harland & Wolff Ltd. Belfast, Groot Brittannië

Op stapel gezet: november 1913

Te water gelaten: 17 november 1920

Opgeleverd: 25 mei 1922

Grootste lengte: 183 meter

Grootste breedte: 20,66 meter

Waterverplaatsing: 16.381 ton

Machine installatie: 3x triple expansie stoommachines met LP turbines

Machine vermogen: 12.200 pk

Maximale snelheid: 16 knopen

Passagiers capaciteit: 538 passagiers

Operatie Demon

Vanaf 22 maart 1940 was Martinus van der Hoeven als KV bediende nagenoeg onafgebroken aangemonsterd op het s.s. Pennland. Met niet minder dan 31 missies achter zich tijdens het bevaren en blootstaan aan grote risico's op wereldzeeën zette hij zijn leven met vele anderen op het spel voor de geallieerde zaak bij grootschalige operaties zoals "Operatie Menace", "De Slag om Dakar" en "Operatie Lustre". Het schip zette zich op 23 april 1941 voor een laatste maal in beweging, onder bevel van kapitein J. van Dulken, vanuit Alexandrië naar Megara voor deelname aan "Operatie Demon". Vanaf Kreta voegde het herstelde s.s. Thurland Castle zich ook bij het konvooi. Op 25 april 1941 voeren zij aan de ingang van de Golf van Egina. Nabij het onbewoonde eiland San Giorgio (Agios Georgios) ging het mis. Het s.s. Pennland werd om 15.00 uur als grootste schip van het konvooi door een Duitse Junkers JU88 bommenwerper aangevallen. Het Nederlandse s.s. Pennland kreeg een voltreffer op het ankerspil waardoor een grote ravage aangericht werd op de brug en in het stuurhuis. De kompassen, machine-telegrafen en het stuurgerei werden volledig vernield. Verder had een indirecte treffer een groot gat geslagen in de scheepshuid waardoor het ruim voor de brug water begon te maken. De machine installatie was echter nog intact waarop kapitein van Dulken besloot terug te keren naar Kreta voor reparatie. Onderweg bleek echter dat het ruim net achter de brug eveneens vol water begon te lopen…

Het HAL passagiersschip s.s. Pennland - Bron: NMNI

Duitse Stuka's maakten hun karwei af

Tot overmaat van ramp werd de "Pennland" omstreeks 18:00 uur nogmaals aangevallen door een Duitse bommenwerper. Ditmaal kreeg het Nederlandse troepentransportschip een voltreffer op het stuurboordsloependek. De bom drong door alle dekken heen en explodeerde in de machinekamer. Er vielen vier doden in de geheel vernielde machinekamer. Bovendien werd er wederom een groot gat in de scheepswand geslagen. Kapitein van Dulken gaf hierop order het schip te verlaten. De 303 opvarenden werden aan boord genomen van de begeleidende torpedobootjager H.M.S. Griffin die daarna de "Pennland" met kanonschoten tot zinken trachtte te brengen. Enkele uren later maakte Duitse vliegtuigen dit karwei af en brachten de "Pennland", voor wat zij nog was, tot zinken. De opvarenden van het Nederlandse troepentransportschip werden 26 april 1941 veilig op Kreta aan land gezet.

De vijandelijke Junkers JU88 bommenwerper - Bron: Traces of war

Complexe en extra tol eisende reis

Ondanks het feit dat er "slechts" vier doden vielen tijdens de twee heftige luchtaanvallen was dit dramatische schipbreuk incident, en ervaringen uit het voorafgaande jaar, voor Capt. Steward Martinus van der Hoeven de "aanzet" naar een negatieve invloed op zijn gezondheid. Op 29 april 1941 start Martinus met zijn metgezellen een complexe en extra tol eisende reis. Die begint vanaf Kreta met het Engelse vrachtschip "Delane" naar Alexandrië om vervolgens per trein in Suez te geraken. Op 13 mei 1941 vertrek vanuit Suez per s.s. Duchess of Atholl via Aden en Durban naar Kaapstad. Eenmaal in Kaapstad ging de reis 29 mei 1941 per s.s. Empress of Australia indirect verder om vervolgens pas op 6 augustus 1941 af te monsteren in New York met daarbij de aantekening geplaatst te worden in de "London Pool". Dit betekende dat hij in ieder geval aangemonsterd moet zijn geweest (of als passagier) op een HAL schip naar Engeland.

s.s. Dutchess of Atholl en het s.s Empress of Australia - Beide bronnen: Onbekend

Ministerie van Binnenlandse zaken

Eenmaal terug, later in augustus 1941 op Engelse bodem, lieten alle gebeurtenissen haar sporen na. Hij werd op 8 november 1941 voor 80% afgekeurd en kwam op de reservelijst te staan als 2e reserve. In aanvang was hij vanaf dat moment als kostganger woonachtig bij zijn hospita Ellen Linstead op 41 Merrow Street in de arbeiderswijk Soutwark, Londen. Martinus ondervond hier vooralsnog rust want van varen kwam het immers toch niet meer zo gauw. Kort nadat hij licht werk vond voor een periode van 1,5 jaar als klerk bij het Ministerie van Binnenlandse zaken onder de regering in ballingschap, ofwel het London Cabinet-Gerbrandy II, kwam hij als kostganger terecht bij een kennis* Percy Arthur Burns aan 84 Cleveland Road. Een middenstandswijk in West Ealing, Londen. Daarnaast onderhield hij goede contacten met zijn Engelse verloofde en haar familie, naar alle waarschijnlijkheid eveneens woonachtig in Londen. Echter speelde toch zijn verslechterende en soms verwarde gezondheid hem zoveel parten dat hij op 23 april 1943 werd opgenomen in het Hill End hospitaal in St. Albans waar hij op dat moment zijn broer Johannes Hendrikus van der Hoeven een nogal warrige smeekbede schreef. Waarin hij eindigde met de vet geschreven kreet: “Don’t Let Me Down Now, Please…!!!” En dan te bedenken dat het trieste nieuws van overlijden, op 15 januari 1943 van zijn oudere broer Johannes Hendrikus, hem op een moment als dit vanuit Zuid-Oost Azië nog nimmer had en ooit zou kunnen bereiken!

*) zie ook onder Smeekbede brief in het 5e kader van de openingspagina.

Martinus met zijn verloofde en Engelse schoonfamilie in betere tijden, Martinus als 1e van links bovenste rij - Bron: Familie archief

Eerbiedwaardige herbegrafenis

De neerwaartse tendens aangaande Martinus zijn gezondheid was niet meer te stoppen. Met name hart complicaties als pericarditis en reumatoïde artritis i.c.m. mentale klachten waren aanleiding dat hij op 6 september werd opgenomen in het Londense St. Bartholomew’s hospitaal. Alwaar hij uiteindelijk op 29 september 1943 na een veel te kort maar turbulent leven kwam te overlijden aan een hartstilstand. Zijn begrafenis vond plaats in Londen op de begraafplaats Mill Hill 4 oktober 1943 onder veel belangstelling van o.a. Minister Hendrik van Boeijen* van Algemene zaken en Martinus zijn zwager Jan Langstraat** en vele niet traceerbare andere. Op een later tijdstip, 31 augustus 1964, vond een eerbiedwaardige herbegrafenis plaats naar het nieuwe Nederlands Ereveld elders op ditzelfde Mill Hill tezamen met 253 omgekomen Nederlandse slachtoffers. Nu met een weliswaar andere gedenksteen in de meer uniforme “Commonwealth” stijl en uitgevoerd in Portland steen. Martinus ligt begraven op het Nederlands Ereveld van Mill Hill, waar het looppad tussen Plot 5 & 6 leidt naar de toegangspoort van het Ereveld. Martinus ligt op Rij P - Graf 1.

*) Minister Hendrik van Boeijen met hoge hoed.

**) Zwager Jan Langstraat met grijze regenjas en zwarte pantalon.

Bron: Familie archief

Holland Amerika Lijn memorial

Ter nagedachtenis is er in Nederland ook het één en ander te vinden over Martinus van der Hoeven. Op het oude Holland Amerika Lijn hoofdkantoor (nu Hotel New York) te Rotterdam sierde een zestal bronzen plaquettes de binnenmuren met daarop 264 namen van HAL medewerkers omgekomen tijdens WW2. Na verhuizing van de HAL naar het Amerikaanse Seattle verhuisde deze plaquettes naar het Rotterdamse Maritiem Museum. Volledig gedocumenteerd maken deze plaquettes nu onderdeel uit van de museumcollectie onder inventarisnummer M4082. Tevens is er op het kade terrein aan het Rotterdamse Katendrechtse Hoofd, pal tegenover het museum schip het s.s Rotterdam, een eigentijdse kopie van deze plaquettes als bescheiden memorial te zien die ook de eerder genoemde 264 namen vermeld van de HAL WW2 slachtoffers*.

*) zie ook onder HAL monument in het volgende onderstaande roze kader.

De ouders van Martinus van der Hoeven rond 1958 op bezoek in Mill Hill, ruim vóór zijn herbegrafenis naar het nieuwe Nederlandse Ereveld in 1964.

Foto rechts: Tijdens Johanna van der Hoeven haar eerste bezoek, 38 jaar na het overlijden van haar Oom Tinus, wat toevalligerwijs precies plaatsvond op zijn sterfdag 29 september 1981. Het geluk viel haar weer ten deel in 2019 tijdens haar tweede bezoek wat bij toeval wederom na 38 jaar bleek te zijn!

Bron: Familie archief

Links: Eén van de zes bronzen plaquettes die ooit de wanden sierden van het HAL hoofdkantoor in Rotterdam. Nu maken zij deel uit van de Maritiem Museum collectie in Rotterdam. Rechts: Wat is er nu niet mooier om postuum te eindigen middels het Oorlogsherinneringskruis met gesp hetgeen werd uitgereikt op 17 april 1953.

-

Johanna van der Hoeven - 062019

Lees meer Lees minder

Bron: Familie archief - Traces of war - Vereniging de Lijn - Oorlogsgravenstichting - Maritiem Museum Rotterdam - Stadsarchief Rotterdam - Convoyweb - Ned. Instituut voor Militaire Historie - Nationaal Archief - Forscher

Geplaatst door Raymond van Donk op 7 juni 2019

Naam	Nationaal Koopvaardijmonument
Plaats	Rotterdam
Geadopteerd door:	De Nieuwe Haven

Martinus van der Hoeven 1923-1943

Bijdragen

De ontdekking van een Oorlogsherinneringskruis met gesp...

OHK kruis ofwel Oorlogsherinneringskruis met gesp nader verklaard -1

OHK kruis ofwel Oorlogsherinneringskruis met gesp nader verklaard -2

Voor Koningin en Vaderland

In dienst van de Nederlandsch - Amerikaansche Stoomvaart Maatschappij

Operatie Demon

"Tinus, hier spreekt je Vader"...

Smeekbede per brief van Martinus aan Johannes Hendrikus

Bevestiging van overlijden aan het thuisfront

Martinus zijn broer Johannes Hendrikus van der Hoeven

Het fatale lot van Oom Tinus

Martinus van der Hoeven staat ook op:

Voeg zelf een monument toe

Voeg zelf een bijdrage toe

Portret