Op 29 december 1944 worden Hissink en Jillings met hun gezagvoerder Evert Wils en schutter Dekker uitgeleend aan het Dutch 320 squadron RAF. Dat komt tijdens het Ardennenoffensief bemanningen tekort voor een bombardement van een vitale wegkruising bij het Belgische Vielsalm. Het toestel dat ze krijgen is zo smerig dat ze zelfs in de gleuven van de cockpitramen sigarettenpeuken aantreffen. Maar is geen tijd om te klagen. In de buurt van het doel komt het toestel zwaar onder vuur te liggen van de Duitsers. Beide motoren worden geraakt en Wils geeft al rap het noodbevel het vliegtuig te verlaten. Tot zijn verbijstering merkt Hissink dat het deksel van het noodluik muurvast zit. Hij trapt er zo hard mogelijk tegenaan en springt er met zijn volle gewicht op. Dan schiet het luik eindelijk open. Maar als Hissink wil springen, hoort hij dat Dekker en Jillings achter in het vliegtuig ook hun noodluik niet open krijgen. Hij helpt Dekker naar voren, gebaart nog naar Jillings en moet dan springen om plaats te maken.Sindsdien staat het lijkbleke gezicht van Jillings in zijn geheugen gegrift. De Mitchell II met registratie FV928 en vliegtuigletter K stort neer in Boncelles, met de 28-jarige Jillings nog aan boord. Als gevolg van grove nalatigheid van de technische dienst, vinden Hissink en Wils, maar geen haan die ernaar kraait. In mei 2015 heeft een herdenkingsdienst plaats voor Jillings en zes andere in België gesneuvelde leden van het 320 squadron, die op Rusthof begraven liggen. De Koninklijke Luchtmacht brengt met een fly-by van een B-25 Mitchell een eregroet. Hissink is overgekomen vanuit Canada om alsnog de laatste eer te brengen aan Jillings. Sluiten