In de jaren dertig van de 20ste eeuw en begin jaren 40 is het Amsterdamse duo Nol (Arnold Siméon) van Wesel (3 augustus 1918 - 15 april 1945) en Max (Salomon Meyer) Kannewasser (24 september 1916 - 20 maart 1945), alias Johnny & Jones, razend populair - onder meer dankzij hun eerste single Mijnheer Dinges Weet Niet Wat Swing Is.

Het duo werkt in de Bijenkorf, op de Dam in Amsterdam,treedt daar op bij personeelsavonden en wordt dan ontdekt en gaat professioneel optreden.Ze treden op door hele land en eindigen dan in Joodse theaters daar ze van het Nazi bewind alleen nog maar daar mogen optreden.Ook op hun optredens wordt gelet dar ze vorm van jazz spelen wat natuurlijk verboden is.

Het duo is samen met de echtgenotes ondergedoken in het bekende tehuis Joodsche Invalide aan het Weesperplein, zij hadden geen Sperrestempels (stempel dat een ontheffing geeft) of een Ausweis(papieren identificatie)en konden zich dus niet op straat begeven, het einde van hun zangcarriere valt als zij bij een razzia op 29 September 1943 worden opgepakt.Via de Hollandsche(eingenlijk Joodsche)Schouwburg belanden ze in kamp Westerbork. Daar kunnen ze nog even hun zangcarriere voortzetten,ze maken onderdele uit van het Westerbork Cabaret,bestaande uit gevluchte Duits Joodse musici. Na harde arbeid in oa de vliegtuigsloperij,ook daarover maken zij een liedje,mogen ze dan optreden voor kampcommandant Gemmeker,die zich speciaal over de cabaretgroep ontfermd.

Later zaten Arnold en zijn vrouw Gerda Lindenstaedt nog in barak 41 en Max en echtgenote Suzanne Koster in barak 63 tot midden 1944 toen die barak een industrie barak werd. Alle vier de personen stonden op de Stammliste. Vanaf die periode een beschermde lijst van 1000 personen.Augustus 1944 mogen ze zelf het kamp uit naar Amsterdam,waar ze zes liedjes opnemen. Een vreemde gewaarding als Joden en een door Nazis "Jodenrein"verklaarde hoofdstad.

Als op 2 September 1944 het cabaret wordt opgeheven volgt onverbiddelijk deportatie:vanaf 4 September gaan de zangers een lange tocht naar diverse kampen: te beginnen in Theresienstadt(Tjechie),Auschwitz,Sachsenhausen,kamp Ohrdruf ,Buchenwald om tenslotte 13 Maart 1945 in Bergen Belsen aan te komen na een 10daagse treinreis.Kort voor het eind van de oorlog overlijden ze vanwege uitputting door ingewandsziekte: Nol van Wesel op 15 April 1945, dag van de bevrijding door de Engelsen en Max Kannewasser op 20 Maart 1945. De vrouw van Max,Suzanne Koster geboren in Surabaya,kwam in kampen als Mauthausen, Auschwitz en Freiberg maar overleefde de oorlog en overleed uiteindelijk in 2018, de vrouw van zanger Arnold van Wesel, Gerda Lindenstaedt geboren in Berlijn, belandde via Theresienstadt in Auschwitz en werd vergast met het transport van 1-10-1944.