Deze zone, die was afgezet van het hoofdkamp, ​​omvatte twaalf paardenstallen zonder ramen die oorspronkelijk waren gepland voor de Wehrmacht, maar die geen sanitaire voorzieningen hadden. In plaats van bedden waren er gewoon vier verdiepingen hoge, plankachtige boxen van ruw hout. Elk van deze stallen was oorspronkelijk bedoeld voor ongeveer 50 paarden. In het Kleine Kamp moesten echter ongeveer duizend, en soms zelfs tweeduizend mensen hier verblijven. In 1944 liet de SS vijf extra tenten neerzetten.

Het Kleine Kamp diende oorspronkelijk om gevangenen apart te zetten voor dwangarbeid in de subkampen van Buchenwald. Begin 1945 werd het een overbevolkte plek, waar mensen wegkwijnden en stierven. In minder dan honderd dagen stierven hier ongeveer zesduizend mensen voordat het kamp werd bevrijd. De meesten van hen waren Joodse gevangenen die met transporten uit Auschwitz en Groß-Rosen naar Buchenwald waren gebracht.

De restanten van paden en fundamenten die nu weer zichtbaar zijn, getuigen van hoe geïmproviseerd en primitief de leefomstandigheden in het Kleine Kamp waren.

IN MEMORIAM !:

Kempen Jammer, Wim, dat ik dit stukje, dat speciaal aan jou gewijd is, schrijf ; want al weet ik, dat je veel hebt gedaan voor de door de Duitsers op onrechtvaardige . en misdadige wijze behandelde Nederlanders, toch heb je dit op een veel grootsere wijze verricht als dat ik dit kan schrijven. -Ik weet hoe je gewerkt hebt voor de Häftlinge in Vught, hoe jij de stuwende en organiserende kracht was, welke werkte onder de banier van het "Roode Kruis", voor je gevangenen in Kamp Vught. Je hebt jezelf geheel gegeven en van eigenbelang was geen sprake. Sinds Juli 1943 heb je je ingezet als ruggegraat van de katho-lieken in Nederland, daar je in de leiding kwam van het ondergrondse blad "Christofoor". Je leven werd een onru-stige eIJI zenuwachtige aaneenschakeling v,an gebeurtenissen. Moest je niet eens een keer in een trein je koffertje, vol gepakt met "Christofoor"-blaadjes, openen ..... . ,,Mijnheer, veel succes, ik ben van de C.C.D." ...... ? Je was zo meer dan een iiaar aan het werk. Alles ging naar wens, je deed prachtig en dapper werk. Je droeg het Nederlandse katholieke volk door de nationaal-socialistische branding. 12 Augustus 1944. 's Avonds als het donker is, komen ze, vijf man sterk. om je te p,akken -ze wisten, dat je thuis zou zijn. De nacht werd doorgebracht op het politiebureau te Nijmegen en de volgende morgen vertrek je naar de strafgevangenis te Arnhem. Het Tilburgs Studenten Corps "Sint Olof" verlaat je echter niet, want als je cel wordt ontgrendeld, ontvangt Jacques Ruygers je met open armen" Gedurende drie weken leven daar twee Oloffers -je schrijft zelf, dat je deze drie weken van je leven niet graag had willen missen. Dan worden de kansen van een invasie door de ge-allieerde legers te groot en worden jullie beiden op 4 Septem-ber naar Vught getransporteerd en vandaar op 6 September naar Sachsenhausen bij Oraniënburg. Van je medegevangenen weten wij, dat je in Sachsenhausen steeds je bescheiden glimlach behouden hebt ent dat je on-danks de meest onbeschrijfelijke omstandigheden jezelf hebt weten te vormen als de 100% mensch in de juiste betekenis van het woord : hoewel je in het oog van het nationaal-socialisme niet waardig was om je nog mens te mogen noe-men. In Maart 1945 heeft een medegevangene je nog gezien, daarna ben je weer op transport gesteld, maar waarheen weten wij niet, w,aarschijnlijk naar Bergen-Belsen. Naar Belsen ...... , door Belsen ...... , naar God. Wim. het is moeilijk, maar wij moeten juichen, omdat jij nu eeuwig gelukkig beurt en wij weten, dat je voor ons een steun zult zijn hier op aarde.

Hartelijk dank voor uw vraag aan het Buchenwald Memorial-archief. Wij ondersteunen u graag bij uw zoektocht naar informatie over Wilhelmus Antonius van Kempen.Tegenwoordig zijn de meeste originele documenten over voormalige gevangenen van het concentratiekamp Buchenwald te vinden in het archief van Arolsen. Voor ons onderzoek baseren we ons vooral op deze documenten, die ook beschikbaar zijn op het Arolsen Online Archief. Misschien kent u het Arolsen-archief en hun online archief al. Zoals u reeds weet arriveerde Wilhelmus van Kempen op 6 februari 1945 in het concentratiekamp Buchenwald, hij werd vanuit Sachsenhausen overgebracht naar Buchenwald. Volgens de gegevens uit de documenten was hij op 12 augustus 1944 in Nijmegen gearresteerd en vervolgens naar Kamp Vught (Konzentrationslager Herzogenbusch)gebracht .Van daaruit werd hij overgebracht naar Sachsenhausen, waar hij op 8 september 1944 arriveerde. Zijn gevangenennummer in Sachsenhausen was 100932. Vanaf 27 oktober 1944 werkte hij bij het arbeidsdetachement “Kabelzerleger” als “Hilfsarbeiter”(ongeschoolde arbeider, zie DocID 6259023 ). , Häftlings-Personal-Karte KZSachsenhausen, Arolsen Online Archive, Individuele documenten Wilhelmus van Kempen).

Bij aankomst in Buchenwald werd Wilhelmus van Kempen geregistreerd onder het Buchenwald-gevangenennummer 30051. Hij werd ondergebracht in blok 65 van het zogenaamde Kleine Kamp.Enkele dagen of weken na aankomst werden alle gevangenen onderzocht door de (SS-)kamparts, die besliste of zij dwangarbeid konden verrichten en/of overgebracht konden worden naar een ander concentratiekamp of naar een subkamp van Buchenwald. . Wilhelmus van Kempen werd op 14 februari 1945 verhoord; het onderzoek eindigde met de vaststelling dat hij invalide was (“Invalide”). De lijst van gevangenen die op 14 februari 1945 door de kamparts werden onderzocht, is ook te vinden in het Arolsen Online Archive. Het werd ook genoteerd op zijn ziekenboeg kaart (“Revierkarte”) dat hij ongeldig was (zie Doc ID 6259025, Arolsen Online Archive, Individuele Documenten Wilhelmus van Kempen: “14/2 Inv.“). Op zijn “Häftlings-Personalbogen” (DocID 6259026) staat een aantekening dat zijn linkerarm verlamd was (“gelähmter link[er] Arm”).Op zijn arbeidsdetachement kaart (“Arbeitseinsatzkarte“, DocID 6259029) stond vermeld dat hij was ingedeeld bij arbeidsdetachement nr. 20a (“Holzhof“,houthandel). Dit was een zogenaamd “Invalidenkommando”, dwz een arbeidsdetachement waarin oude of lichamelijk verzwakte gevangenen werkten.

Helaas beschikken wij niet over documenten die inzicht kunnen verschaffen in wat er precies met Wilhelmus van Kempen gebeurde toen de SS begin april 1945 begon met het ontruimen van delen van het kamp Buchenwald. Vanaf 7 april werden duizenden gevangenen gedwongen op dodenmarsen te gaan. in zuidelijke en zuidoostelijke richting, richting de concentratiekampen Theresienstadt,Flossenbuerg en Dachau. U schreef dat hij ontsnapte aan een dodenmars bij Flossenbuerg, dus we kunnen aannemen dat hij tot de gevangenen behoorde die Buchenwald moesten verlaten. Er zijn echter geen lijsten of registers van degenen die gedwongen werden naar het kamp te vertrekken, zodat ik niet kon vaststellen wanneer hij Buchenwald daadwerkelijk verliet.Op het Arolsen Online Archief staan ​​nog enkele documenten over Wilhelmus van Kempen. Volgens de informatie in deze documenten stierf Wilhelmus van Kempen op 25 mei 1945 in een buitenlands ziekenhuis in Neurenberg aan Tbc of aan hartinsufficiëntie (“Herzschwäche”) . Hij werd begraven op het Südfriedhof in Neurenberg. De familieleden van Wilhelmus van Kempen wachtten wanhopig op nieuws over hem en stuurden vragen naar het Nederlandse Rode Kruis, dat de vragen doorstuurde naar het Centraal Opsporingsbureau van de UNRRA. De correspondentie is te vinden via de volgende link in het Arolsen Online Archive. Het bevat informatie dat Wilhelm van Kempen op 23 april 1945 door Amerikaanse troepen werd bevrijd tussen Wetterfeld en Cham in Beieren. Op 27 april1945 werd hij overgebracht naar een ziekenhuis in Cham en vervolgens naar een doorgangskamp in Bergendorf bij Cham, waar hij werd overgebracht naar een doorgangskamp in Bergendorf bij Cham. wachtend op zijn repatriëring de correspondentie wordt vermeld dat nabestaanden vragen naar de mogelijkheid om het lichaam van Wilhelmus van Kempen te repatriëren naar Nederland.Helaas wordt uit de documenten niet duidelijk of dit is gebeurd.

De meeste dossiers van het bestuur van concentratiekamp Sachsenhausen werden vóór de evacuatie van het kamp door de SS vernietigd. Daartoe behoorden bijna alle dossiers van gevangenen met exacte persoonlijke gegevens en foto's van de gevangenen. De documenten die bewaard zijn gebleven, worden bewaard in verschillende archieven, voornamelijk in archieven van de Russische Federatie. Voor zover deze informatie over individuele gevangenen bevatten, zijn deze opgenomen in een database.



In onze gevangenendatabase heb ik informatie gevonden over Willem van Kempen. Volgens deze gegevens werd hij op 6 februari 1945 in het concentratiekamp Buchenwald geregistreerd. Het transport kwam uit Sachsenhausen.

Verder staat W. van Kempen ingeschreven op een lijst met nummers/namen. De lijst is na de oorlog samengesteld door andere Nederlandse gevangenen. Blijkens deze kwam hij op 9.9.1944 met een transport van Vught naar Sachsenhausen.

ProloogHet Nederlandse Rode Kruis kreeg sinds het begin van de 20ste eeuw een speciale taak van de overheid. Deze organisatie moest berichten overbrengen over gesneuvelde soldaten, gewonden en krijsgevangenen in oorlogstijd. Deze taak werd na de Tweede Wereldoorlog uitgebreid met ‘het opsporen van en informatie verschaffen over vermiste Nederlandse burgers’. Het Informatiebureau van het Rode Kruis stelde na 1945 de verklaringen op van mensen die overleden waren. Wim van Kempen was een van hen.   1. Set-up

Wim brengt zijn middelbare schooltijd door als leerling van het Canisiuscollege in Nijmegen. De school waar een aantal jaren later ook Hans Schoon naartoe gaat. Na de middelbare school gaat Wim studeren in Tilburg. Hij rondt zijn studie met succes af en als kersverse doctorandus schrijft hij zich in 1942 in als student in Nijmegen. Weg uit Brabant, terug naar zijn geboorteprovincie Gelderland, waar hij begint met zijn verzetsactiviteiten. Zo is Wim actief betrokken bij de hulp aan onderduikers en schrijft hij voor het illegale blad Christofoor. 'Voor God en vaderland', luidt het motto van deze illegale verzetskrant.

2. Motorisch moment

Het werk van Wim als medewerker en hoofdkoerier van Christofoor is soms zenuwslopend. “Je leven werd een onrustige en zenuwachtige aaneenschakeling van gebeurtenissen. Moest je niet eens een keer in een trein je koffertje, volgepakt met Christofoor-blaadjes, openen …” Wim vreest voor zijn eigen veiligheid en voor die van zijn verloofde Olga Revermann die ook betrokken is bij het verzet. Op 12 augustus 1944, 's avonds als het donker is, worden beiden thuis gearresteerd. Na een nacht te hebben doorgebracht op het politiebureau in Nijmegen worden Wim en Olga overgeplaatst naar de strafgevangenis in Arnhem.

3. Keerpunt

Op die dag blijkt weer eens hoe klein de wereld kan zijn, want in die cel in Arnhem bevindt zich op dat moment de Tilburgse student en mede-Olof'er Jacques Ruygers. Ze brengen samen drie weken door in de cel, een tijd die Wim naar eigen zeggen niet had willen missen. In september worden beide jongens afgevoerd naar kamp Vught en van daaruit enkele dagen later naar kamp Sachsenhausen. Via medegevangenen horen leden van het Tilburgs Studenten Corps St. Olof nieuws over Wim, die daar later over schrijven: “Van medegevangenen weten wij, dat je in Sachsenhausen steeds je bescheiden glimlach behouden hebt en dat je ondanks de meest onbeschrijfelijke omstandigheden jezelf hebt weten te vormen als de 100% mensch in de juiste betekenis van het woord: hoewel je in het oog van het nationaalsocialisme niet waardig was om je nog mens te mogen noemen.”

4. ClimaxMet

Olga, zijn verloofde, had Wim sinds de arrestatie geen contact meer. Op het moment dat hij in concentratiekamp Sachsenhausen verblijft, wordt Olga naar Ravensbrück gedeporteerd en ruim een maand later met vijf andere Nijmeegse vrouwen in een transport naar Dachau overgebracht om daar te werken in het Agfa-Kommando. Op 30 april 1945 worden ze door de Amerikanen in Wolfratshausen bevrijd. Wim is in deze periode officieel geregistreerd als vermist.

5. Resolutie

De familie van Wim verzoekt het Informatiebureau van het Nederlandse Rode Kruis om nadere inlichtingen. De broer van Wim schrijft verschillende brieven aan het Informatiebureau, die in het oorlogsarchief bewaard zijn gebleven. Hoewel er nog geen officieel bericht van Wims overlijden is afgegeven, wordt eind 1945 in Nijmegen een uitvaartdienst gehouden. Pas een half jaar later kan het Rode Kruis aan de broer van Wim officieel mededelen dat zijn broer op 25 mei 1945 is overleden in een ziekenhuis te Neurenberg: vijf dagen voordat Olga is bevrijd.

Epiloog

Wim werd drie dagen na het officiële bericht van zijn dood begraven op het Sudfriedhof van Neurenberg. Later werd hij eerst herbegraven op Jonkerbos en eind jaren zestig uiteindelijk op het Ereveld Vredehof in Nijmegen. Een overlijdensadvertentie in de krant, het medium waarmee Wim tijdens de oorlog zoveel boodschappen wist over te brengen aan derden, is vooralsnog niet gevonden.

Wim van Kempen was een zoon van W.B.Th. van Kempen - keurslager hoek Schoolstraat/Stephanusstraat - en J.A.Smits. Wim had zijn studie economie in Tilburg voltooid, en stond sinds 1942 als student ingeschreven in Nijmegen. In zijn jeugd was hij door polio aan zijn linkerarm verlamd geraakt.

Hij schreef voor het illegale blad Christofoor en was actief bij de hulp aan onderduikers. Op 12 augustus 1944 werden hij en zijn verloofde, de onderwijzeres Olga Revermann, gearresteerd en naar de gevangenis in Arnhem overgebracht, in september naar Vught en vandaar enkele dagen later naar het kamp Sachsenhausen bij Oranienburg. In februari/ maart 1945 werd hij op transport gesteld naar Bergen-Belsen. Op 23 april 1945 is hij door de Amerikanen bevrijd bij Cham (Beieren) ten noordoosten van Regensburg. Hij werd overgebracht naar een hospitaal in Cham. Begin mei verhuisde hij naar het hospitaal Altenfurt bij Feucht (Neurenberg). Daar is hij 25 mei '45 aan TBC (Lungentuberkulose) overleden. Op 28 mei werd hij begraven op het Südfriedhof der Stadt Nürnberg. De familie heeft nog lang gehoopt dat Wim levend terug zou komen. Zij wisten niet dat hij ziek in diverse ziekenhuizen had gelegen en uiteindelijk was overleden.

Wim van Kempen lag vervolgens tot najaar 1969 begraven op Jonkerbosch (A 2-46) en sindsdien op het Ereveld Vredehof in Nijmegen. Volgens de Sterbeurkunde uit Nürnberg 29 sept. 1945 is de "arbeiter Wilhem van Kempen, evangelisch, wohnhaft Nürnberg, Regensburger Strasze 622 (Ausländerkrankenhaus)" op 25 mei 1945 gestorven. Zijn verloofde, Olga Revermann, werd in september '44 vanuit Vught naar Ravensbrück gedeporteerd en op 13 oktober '44 met vijf andere Nijmeegse vrouwen in een transport van ca. 200 Nederlandse vrouwen naar Dachau overgebracht om te werken in het Agfa-Kommando. Op 30 april '45 werden zij door de Amerikanen in Wolfratshausen bevrijd.