Barend was de oudste van 3 kinderen (hij had nog een zus en een broer) van Louis Beek en Sara Abraham. Hij was gehuwd met Marie Louise Dorette Sophie Sagebiel. Ze hadden één kind. Het gezin woonde Boterdiepstraat 19 op 2 hoog in Amsterdam.

Barend (roepnaam Bob) was diamantbewerker maar ook marktkoopman op locafie Dapperstraat.

Wordt op 9 Januari 1942 gearresteerd op het woonadres nadat de SD de politie opdracht had gegeven hem op te pakken. Hij werd echter later weer vrij gelaten om dan op 29 September 1943 door de SD man Viermann weer gearresteerd te worden wegens politieke redenen. Ditmaal met echtgenote Marie LDS Sagebiel (gehuwd 1934).

Pas een jaar later op 26-4-1944 wordt hij berecht door een speciale rechtbank, het Höhere SS und Polizeigericht met de SS rechters Look en Muller. Die spreken hem weliswaar vrij op 30 April 1944, maar toch beland hij in de gevangenis aan de Amstelveenseweg in Amsterdam en later in het Oranjehotel in Scheveningen. Zo komt Barend in September 1944 in kamp Westerbork terecht in de strafbarak 67. Broer Aron zat in barak 6 van hetzelfde kamp.

In November 1944 werd hij daar door broer Aron Beek voor het laatst gezien. Barend wordt gedeporteerd naar Auschwitz waar hij gevangenennummer 195305 krijgt. Vandaaruit wordt hij op 28 oktober 1944 het kamp Stutthof in het Noorden van Polen gedeporteerd. Daar krijgt hij gevangenennummer 100549. Zijn naam wordt verhaspeld tot Berndt Beck. Zijn laatste stop wordt het Aussenkommando Burggraben, een buitenkamp van Stutthof.

Hier sterft Barend uiteindelijk en wordt in het crematorium van de Medical Academy in Gdansk-Wrzeszcz (Danzig-Langfur) verbrand waarna de as wordt uigestrooid op de Zaspa begraafplaats van Gdansk.