Hoe vertel je iets over iemand die je nooit hebt gekend? Als kleine jongen bij oma hing er een portret van een streng kijkende man, opa Klaaijsen, er werd nooit over hem gepraat. Vanaf het moment dat ik het me kan herinneren, 25 jaar na dato, tijdens dodenherdenking een altijd emotionele moeder en weer werd er niet gepraat. Op de lagere school, tijdens een geschiedenisles, hoorde ik van de meester dat de Jacob Klaaijsen straat vernoemt is naar mijn opa.
Pas op veel latere leeftijd vooral met het bekijken van foto’s praatte ik erover met mijn moeder. Mondjes maat, met flarden. Niet alleen over de oorlog maar ook over de familie van mijn moeders kant.

Opa Jacob Klaaijsen is geboren in Princenhage bij Breda en trouwde op 28 november 1922 te Oudenbosch met de toen eveneens 23-jarige Maria de Leeuw. Weinig is mij bekend over deze periode. Wel liet moeder mij op een keer een foto zien van opa uit zijn diensttijd, gekleed in het wit, waarschijnlijk zat hij bij de keukenbrigade. Dit trof mij als zeer verrassend, daar ik vanaf mijn 18e werkzaam ben in de horeca.

Wonende in Ginneken-Bavel werd op 15 mei 1923 hun zoon Gerrit geboren. Een jaar later op 24 mei 1924 en inmiddels verhuist naar Teteringen(?) werd mijn moeder geboren. Wat opa precies deed is mij eigenlijk nooit duidelijk geworden. In een bepaalde periode is hij wel commissionair geweest bij de Gruyter. Misschien dat ze op deze manier in het Zeeuwse terecht gekomen zijn in de periode tussen 1924 en 1935.

Inmiddels wonende te Goes, komende uit Hulst, werd op 22 november 1935 mijn jongste oom Rudi geboren. Het verhaal gaat dat opa op pad was voor het werk in Goes, en als goed katholiek bezocht hij de kerk waar op dat moment een uitvaart gaande was. Niets anders omhanden hebbende is hij meegelopen naar de begraafplaats net buiten het centrum. Die is gelegen in de Zuidvlietstraat waar op dat moment nieuwbouw plaats vond en zodoende kwam het gezin daar te wonen.

Het gezin Klaaijsen

In Goes heeft de familie de oorlog meegemaakt. Wat opa precies deed in het verzet is mij, van de kant van de familie, niet duidelijk geworden. Wat ik weet is het volgende dat ik van mijn moeder te horen heb gekregen.

Oom Gerrit onttrok zich aan gedwongen tewerkstelling in Duitsland en zat ondergedoken. Zijn vader, mijn opa, werd gearresteerd. Met de belofte dat als oom Gerrit zich zou aangeven om alsnog te gaan werken in Duitsland zou opa vrijgelaten geworden. Zo geschiedde het, ware het niet dat ze later beiden gearresteerd en afgevoerd werden. Ze hebben nog wel in Nederland in een kamp gezeten want of oma of moeder (misschien wel samen) mochten ze een keer bezoeken. Totaal nutteloze behandeling hebben ze ondergaan, vernederend en mensonterend. Met hem zeer zeer velen………opa bedankt.

Ik hoop op deze bescheiden manier opa een gezicht te hebben gegeven.