Jan Cornelis Bellis werd geboren als vierde kind van Kees Bellis en Rika Koster. Hij was een geboren en getogen Zijpenaar en had al vanaf zijn jeugd een voorliefde voor die machtige Hondsbossche Zeewering. Van zijn ouders had hij een rotsvast vertrouwen in de mensheid meegekregen en werd opgevoed met werken en aanpakken.

Hij begon als uitvoerder bij het Hoogheemraadschap van de Hondsbossche en Duinen tot Petten, en in 1912 werd hij opzichter en dijkbaas. Jan Bellis was echter meer dan dijkbaas. In de raad van de gemeente Zijpe vertegenwoordigde hij elf jaar lang de SDAP, was wethouder en werd bestuurslid van het Nederlands Verbond van Vakverenigingen (NVV). Daarbij dreef Bellis nog enkele jaren een café.

Hij trouwde in het jaar 1900 met Grietje Burger, en ze kregen vijf dochters en twee zoons: Jan Bellis junior en Arie. Bellis vervulde een sterk coördinerende rol bij oversteekpogingen van Engelandvaarders en bleef steeds op de achtergrond. Toch werd hij door Duitse militairen ondervraagd als er sleepsporen op de dijk waren gevonden. Die verhoren bleven zonder gevolg.

Op 17 december 1941 werd hij in zijn eigen huis aan de Leihoek in de Hazepolder gearresteerd. In hem wilde de bezetter de kustbewoners treffen, die de Engelandvaarders terzijde stonden. Nederlandse politieagenten haalden Jan Cornelis Bellis van huis op en brachten hem naar de Weteringschans te Amsterdam. Na de gevangenis in Amsterdam werd hij op transport gesteld naar kamp Amersfoort en toen naar het concentratiekamp KZ Buchenwald in Duitsland. Hij kreeg het kampnummer 783 in Buchenwald.

Een jaar later was er van de grote, sterke man niet veel meer over dan een wrak. Hij was uitgeput door het slavenwerk, uitgemergeld door het slechte eten en murw geslagen door de kampbewakers. Hij bezweek op 12 december 1942. Geen naam was over zijn lippen gekomen.

Jan Cornelis Bellis had grote indruk gemaakt in Petten, en op 4 mei 1951 werd te zijner nagedachtenis een monument onthuld.

Sluiten