Hendrica van der Linden

Op pinkstermorgen 12 mei 1940 moeten duizenden inwoners van Breda op last van hun burgemeester evacueren in verband met eventuele militaire confrontaties tussen enerzijds de Nederlandse en Franse troepen en aan de andere kant de Duitsers. De evacuatie staat bij overlevenden en in geschiedenisboeken bekend als 'De Vlucht'. Via plaatsen als Hoogstraaten, Zundert en Achtmaal wijken de mensen voor het oorlogsgeweld uit naar het zuiden. Vooral naar België en in enkele gevallen naar Frankrijk. In plaats van een kerkdienst te bezoeken voor de Pinksteren wordt het voor velen een zinloze en fatale vlucht, want ze komen terecht tussen de strijdende partijen. Sommige families worden op gruwelijke wijze geconfronteerd met de meedogenloosheid van de oorlog. Zo ook de familie Van der Linden, die in een klap het verlies moest betreuren van moeder en drie kinderen. Waar vader Van der Linden op dat moment verbleef, wist geen van de andere gezinsleden. Moeder Van der Linden en haar kinderen waren aanwezig in een school te Sint Niklaas, toen dit gebouw tijdens een beschieting werd geraakt door een Duitse voltreffer. Van de aanwezige familieleden overleefde alleen Cornelia van der Linden het bombardement; zij raakte zwaar gewond. Tot aan haar dood in 1985 heeft zij daarvan zowel de geestelijke, als de lichamelijke gevolgen ondervonden. Zij heeft zich nooit geuit over de ramp die haar en haar familie is overkomen. Daarom is volgens haar in Breda woonachtige kleindochter de navolgende spreuk van Vergilius van toepassing: 'Wat er ook gebeurt, men kan elk lot overwinnen door het rustig te dragen.'Antonia Verheijen was getrouwd met Franciscus van der Linden, die werkzaam was bij de destijds befaamde haarden- en kachelfabriek 'Etna' in Breda. Zij hadden zeven kinderen, vijf meisjes en twee jongens. Het rooms-katholieke gezin stond bekend als goed en zeer hecht. Catharina (roepnaam Toos) en Johanna (roepnaam Jopie) werkten in de huishouding. Hendrika (roepnaam Riki) kreeg al op zeer jonge leeftijd problemen met haar hart en was bedlegerig. Op de bidprentjes komt duidelijk tot uitdrukking hoe de verliezen door de nabestaanden in geloof zijn aanvaard.Zoals vele gebeurtenissen uit de Tweede Wereldoorlog werd deze rampzalige evacuatie 48 jaar lang niet of nauwelijks herdacht. Pas na een particulier initiatief herdenkt men ieder jaar zowel de barre tocht als de 114 slachtoffers, van wie er 51 uit Breda kwamen. Alle overlevenden dragen nog steeds de herinnering aan die traumatische ervaring met zich mee, maar vinden troost in de wijze waarop alsnog aandacht is besteed aan deze gebeurtenissen. Als erkenning voor hun leed is namelijk aan de Markendaalseweg in Breda het beeld van 'De Vlucht' geplaatst. Daar vindt nu ook de jaarlijkse kranslegging plaats.Alle vier leden van de familie Van der Linden werden eerst begraven in Breda en zijn in 1957 herbegraven op het Ereveld in Loenen. Sluiten