Salomon, roepnaam Sally, was de oudste van de twee zonen van het echtpaar Löwenstein-Gans in Didam. Sally was voorbestemd de slagerij van zijn ouders over te nemen. Het lot zou anders beslissen. Op 11 september 1939 was hij een van de bijna honderd jongemannen uit Didam die opgeroepen werden tot werkelijke dienst. Veel Didammers maakten deel uit van het 8e regiment Infanterie, gelegerd op en rond de Grebbeberg. De overmacht van de Duitsers was enorm. Na de zoveelste aanval was er geen houden meer aan. E.H. Brongers beschrijft in zijn boek 'Grebbelinie 1940' de volgende getuigenis: Wéér kwam er een stormaanval. Schreeuwend en in grote getale kwamen ze op ons af. Het was net of er een school uitging. We hebben met alle wapens geschoten tot de munitie op was en de mitrailleurs door het langdurige vuren onklaar raakten. Enkele Duitsers sprongen op het gaas boven de loopgraaf, zakten er door en werden dood geschoten. Er kwamen er echter steeds meer en het was niet meer te houden. De Duitsers zijn bij de schuilplaats gekomen en riepen "Heraus!" Toen is Löwenstein ze naar de keel gevlogen, maar hij werd door een andere Duitser onmiddellijk doodgeschoten. Korte tijd later vertrokken zijn ouders en broer naar Arnhem. Vader en moeder Löwenstein werden in 1943 in Auschwitz vergast, hun jongste zoon Jacob overleefde de oorlog. Sluiten